cāng máng
cāng qián
cāng yíng
cāng tóu
cāng yá
cāng láng
cāng xuán
cāng dì
cāng xiù
cāng hēi
cāng sè
cāng cù
cāng lù
cāng àn
cāng gǒu
cāng méng
cāng huáng
cāng cuì
cāng yīng
cāng huáng
cāng niǎo
cāng sì
cāng shān
cāng méng
cāng yǔ
cāng qióng
cāng cén
cāng zú
cāng shū
cāng mǎng
cāng guān
cāng yín
cāng huáng
cāng bái
cāng làng
cāng láng
cāng yān
cāng chì
cāng yán
cāng lóng
cāng tái
cāng táng
cāng qí
cāng wū
cāng zhú
cāng luán
cāng lí
cāng lǎo
cāng míng
cāng láng
cāng mín
cāng cāng
cāng yù
cāng hú
cāng yú
cāng jìng
cāng ěr
cāng tiān
cāng yù
cāng lù
cāng liáng
cāng hào
cāng mín
cāng hǎi
cāng hào
cāng pó
cāng qiú
cāng yǎ
cāng shén
cāng líng
cāng jí
cāng méng
cāng xiá
cāng gēng
cāng shēng
cāng rùn
cāng máng
cāng huá
cāng míng
cāng gǔ
⒈ 青色。
引明袁宏道《酒正喧萧君席上作》诗：“东坊西市榜明文，不严军律严司閽。木门苍琅根，日未昏，断行人。”
康有为《＜味梨集＞序》：“山海苍琅，波涛相撞。”
1.青色（包括蓝和绿）：～松翠柏。
2.灰白色：～白。～髯。
3.指天或天空：上～。～穹。
4.姓。
琅读音：láng[ láng ]1. 〔琅琅〕a.象声词，金石相击声；b.象声词，响亮的读书声，如“书声琅琅”。
2. 〔琅玕〕像珠子的美石。
3. 〔琅玡〕山名，在中国山东省。