kū qián
kū hé
kū sāng
kū kōng
kū yú
kū qì
kū chù
kū qióng
kū lí
kū jié
kū rǎng
kū niān
kū guǎng
kū lèi
kū yuán
kū qú
kū fán
kū làn
kū kě
kū zhú
kū mí
kū shǒu
kū tuò
kū fèi
kū jiàn
kū lòu
kū niè
kū jiǒng
kū gěng
kū gǔ
kū yú
kū jì
kū bǐng
kū shé
kū jīng
kū yí
kū chéng
kū pú
kū jǐng
kū kè
kū zhǒng
kū cǎo
kū gǎo
kū jìng
kū yè
kū tóng
kū qiàn
kū huáng
kū dàn
kū là
kū zì
kū róng
kū yè
kū wǎn
kū yáng
kū luò
kū rùn
kū zhā
kū lián
kū qú
kū màn
kū cuì
kū gé
kū yàn
kū pí
kū lí
kū shī
kū bǐ
kū xīn
kū shuāng
kū lín
kū hán
kū jiān
kū kē
kū piān
kū xuě
kū shù
kū luán
kū hào
kū guī
kū léi
kū jiāng
kū liǎo
kū jiāo
kū yú
kū fēng
kū miè
kū zhé
kū shāng
kū chá
kū shuǐ
kū sōng
kū miáo
kū chí
kū bì
kū qióng
kū niè
kū là
kū yán
kū bō
kū yín
kū lín
kū huǐ
kū fèi
kū chán
kū tiáo
kū zhān
kū wěi
kū lǜ
kū wěi
kū xiǔ
kū yǎ
kū bài
kū cuì
kū cháng
kū cuì
kū zhù
kū wěn
kū cháng
kū chán
kū wú
kū jí
kū qí
kū gēng
kū cī
kū gǎo
kū hé
kū lóu
kū chén
kū mù
kū suǒ
kū sǔn
kū yún
kū zhái
kū sǐ
kū hè
kū shòu
kū zé
kū fǔ
kū jiǎ
kū bào
kū gāi
kū hàn
kū kè
kū shì
kū gǎo
kū jìng
kū péng
kū cóng
kū dí
kū chái
kū hóu
kū sè
kū liǔ
kū lú
kū qiāng
kū zhū
kū tíng
kū shēng
kū huā
kū shǒu
kū quán
kū gēn
kū lì
kū liè
kū lí
kū cuì
kū diāo
kū yǎn
kū sēng
kū hé
kū mài
kū àn
kū xiào
kū xíng
kū zhī
kū sè
kū fēng
kū zào
kū zì
kū xián
kū sì
kū shēn
kū téng
kū yǔn
kū píng
kū yìng
kū lóng
kū háo
kū pò
⒈ 腐烂的尸骸。
引《后汉书·陈宠传赞》：“宠矜枯胔，躬断以情。”
宋陆游《初冬风雨骤寒作短歌》：“万鞭枯胔愤未平，纛下老酋何足缚。”
清唐孙华《蔬食》诗：“传闻齐鲁间，埽地千里赤。析骸炊枯胔，掘根采葑蒠。”
枯kū(1)（形）（植物等）失去水分：～萎｜～槁｜～草｜～骨。(2)（形）（井、河流等）变得没有水：～井｜海～石烂。(3)（形）没有生趣；枯燥：～坐。(4)（名）〈方〉芝麻、大豆、油茶等榨油后的渣滓：菜～｜茶～｜麻～。
胔读音：zì胔zì（名）〈文〉人或禽兽带有腐肉的尸骨；尸体。