kū lóng
kū jiǎ
kū shī
kū lóu
kū lú
kū rùn
kū yín
kū cǎo
kū fēng
kū xuě
kū chù
kū yú
kū zhī
kū jié
kū jìng
kū fèi
kū kè
kū qiàn
kū piān
kū jiàn
kū jǐng
kū guǎng
kū gēng
kū zhū
kū diāo
kū lián
kū gǎo
kū zhā
kū qióng
kū shēng
kū zhù
kū bǐ
kū kē
kū dàn
kū luò
kū wěi
kū xīn
kū liǔ
kū lí
kū jìng
kū gǎo
kū bào
kū fēng
kū huā
kū yú
kū hé
kū wú
kū cháng
kū téng
kū cuì
kū kè
kū cuì
kū lín
kū wěn
kū miè
kū sè
kū lí
kū jì
kū jí
kū zì
kū cī
kū yǎ
kū bǐng
kū zì
kū shǒu
kū fǔ
kū qì
kū gé
kū píng
kū shù
kū mài
kū là
kū lèi
kū sāng
kū miáo
kū zé
kū luán
kū rǎng
kū péng
kū xiào
kū wǎn
kū zhé
kū bō
kū shēn
kū xián
kū qióng
kū chí
kū tuò
kū zhú
kū yè
kū suǒ
kū tóng
kū sì
kū jīng
kū yuán
kū hé
kū shǒu
kū chén
kū lòu
kū hóu
kū hàn
kū shì
kū yè
kū sōng
kū shé
kū lǜ
kū niè
kū jiǒng
kū dí
kū liǎo
kū zhān
kū zào
kū qiāng
kū kě
kū róng
kū cuì
kū qú
kū shòu
kū chán
kū lí
kū pò
kū yú
kū tiáo
kū cóng
kū fán
kū mí
kū cháng
kū guī
kū yǎn
kū shāng
kū huǐ
kū gǎo
kū là
kū qí
kū jiāo
kū yí
kū mù
kū sǐ
kū niè
kū jiān
kū yàn
kū qú
kū sè
kū zhái
kū quán
kū niān
kū gāi
kū yǔn
kū wěi
kū lín
kū chán
kū làn
kū yún
kū gǔ
kū fèi
kū gēn
kū xiǔ
kū bì
kū pú
kū sǔn
kū hé
kū háo
kū gěng
kū lì
kū pí
kū hào
kū yáng
kū chái
kū chéng
kū hè
kū yán
kū shuǐ
kū xíng
kū tíng
kū bài
kū kōng
kū màn
kū sēng
kū zhǒng
kū qián
kū jiāng
kū léi
kū àn
kū yìng
kū hán
kū chá
kū huáng
kū liè
kū shuāng
kū cuì
fén zhǒng
lǚ zhǒng
huāng zhǒng
mín zhǒng
jí zhǒng
hóng zhǒng
kè zhǒng
lù zhǒng
wén zhǒng
yí zhǒng
gū zhǒng
lǚ zhǒng
chù zhǒng
pò zhǒng
cóng zhǒng
yǐ zhǒng
líng zhǒng
qiān zhǒng
fēng zhǒng
jiàn zhǒng
bō zhǒng
shěn zhǒng
lín zhǒng
gù zhǒng
jīng zhǒng
bǐ zhǒng
fà zhǒng
lóng zhǒng
kū zhǒng
lú zhǒng
yì zhǒng
qiū zhǒng
qiáo zhǒng
qīng zhǒng
bái zhǒng
⒈ 见“枯冢”。亦作“枯塚”。荒坟。
引唐杜甫《晚登瀼上堂》诗：“济世数嚮时，斯人各枯冢。”
宋陆游《初夏杂兴》诗之六：“百年等是一枯塚，四海应无两放翁。”
吕谨《＜廿载繁华梦＞序》：“然沉醉仙乡， 陈希夷千年睡足；迷离枯冢， 丁令威今日归来。”
枯kū(1)（形）（植物等）失去水分：～萎｜～槁｜～草｜～骨。(2)（形）（井、河流等）变得没有水：～井｜海～石烂。(3)（形）没有生趣；枯燥：～坐。(4)（名）〈方〉芝麻、大豆、油茶等榨油后的渣滓：菜～｜茶～｜麻～。
冢读音：zhǒng冢zhǒng（名）高大的坟墓。