kū lǜ
kū wěn
kū liǔ
kū zhé
kū zhān
kū zé
kū chéng
kū zì
kū pú
kū luò
kū shuǐ
kū yí
kū shī
kū hè
kū xiǔ
kū yè
kū wú
kū bài
kū sè
kū hé
kū sāng
kū shāng
kū téng
kū chù
kū yǔn
kū zhī
kū shǒu
kū mù
kū róng
kū jìng
kū hào
kū bǐng
kū yán
kū cháng
kū màn
kū pí
kū lí
kū gēn
kū lí
kū wěi
kū guǎng
kū gēng
kū chán
kū chí
kū yáng
kū cǎo
kū píng
kū cuì
kū gěng
kū yìng
kū yú
kū lí
kū qióng
kū zào
kū liǎo
kū àn
kū lián
kū fán
kū qì
kū cuì
kū cuì
kū mí
kū zhái
kū cháng
kū jiàn
kū péng
kū là
kū lín
kū qí
kū piān
kū zhū
kū cuì
kū yín
kū yǎ
kū shòu
kū niè
kū huǐ
kū cóng
kū xuě
kū tiáo
kū gǎo
kū sōng
kū shé
kū léi
kū yú
kū yàn
kū shǒu
kū lín
kū qiàn
kū kě
kū zhú
kū niè
kū lú
kū tíng
kū luán
kū qián
kū chán
kū gǎo
kū hé
kū yuán
kū hé
kū sǐ
kū lóu
kū kē
kū bì
kū fēng
kū jīng
kū lèi
kū là
kū gǔ
kū qú
kū shù
kū hàn
kū sè
kū liè
kū sǔn
kū sēng
kū gāi
kū rǎng
kū suǒ
kū yè
kū lì
kū jí
kū huáng
kū jiāng
kū xīn
kū miáo
kū shēng
kū wěi
kū hán
kū xiào
kū bō
kū lóng
kū mài
kū dí
kū xíng
kū bǐ
kū gǎo
kū dàn
kū tóng
kū jié
kū qióng
kū fèi
kū jiǎ
kū jì
kū chái
kū jìng
kū kè
kū chén
kū yǎn
kū háo
kū yún
kū niān
kū gé
kū qiāng
kū diāo
kū huā
kū kè
kū zhā
kū quán
kū tuò
kū jiāo
kū guī
kū zhù
kū xián
kū jiǒng
kū qú
kū zhǒng
kū chá
kū jǐng
kū yú
kū rùn
kū lòu
kū fǔ
kū hóu
kū pò
kū kōng
kū bào
kū wǎn
kū jiān
kū shēn
kū zì
kū sì
kū cī
kū shuāng
kū làn
kū fēng
kū shì
kū fèi
kū miè
⒈ 枯槁的芦苇。
引汉焦赣《易林·大过之萃》：“枯苇復生，下朽上荣。”
唐李洞《秋日曲江书事》诗：“门摇枯苇影，落日共鸥归。”
前蜀贯休《泊秋江》诗：“月白风高不得眠，枯苇丛边钓师魘。”
宋刘子翚《次韵熊叔雅七言》：“风惊枯苇连汀雨，霜着寒枫满树花。”
枯kū(1)（形）（植物等）失去水分：～萎｜～槁｜～草｜～骨。(2)（形）（井、河流等）变得没有水：～井｜海～石烂。(3)（形）没有生趣；枯燥：～坐。(4)（名）〈方〉芝麻、大豆、油茶等榨油后的渣滓：菜～｜茶～｜麻～。
苇读音：wěi苇wěi（名）一种草本植物多生长在水边；茎有节而中空；可用来造纸或编席子：～子。