kū jì
kū shēng
kū yìng
kū yún
kū huā
kū chén
kū shì
kū mài
kū bào
kū luò
kū fèi
kū shāng
kū guǎng
kū qián
kū liǔ
kū diāo
kū hé
kū liǎo
kū piān
kū cuì
kū quán
kū gēng
kū shǒu
kū cuì
kū pò
kū zé
kū gāi
kū shuāng
kū miè
kū bì
kū xián
kū fēng
kū kōng
kū qí
kū tuò
kū wǎn
kū jiǒng
kū lǜ
kū lèi
kū niān
kū shù
kū hé
kū là
kū àn
kū gé
kū cuì
kū chán
kū jiāo
kū jiàn
kū kē
kū xīn
kū zhǒng
kū róng
kū jīng
kū yàn
kū yín
kū hè
kū yǎn
kū bài
kū jiāng
kū jǐng
kū lín
kū yuán
kū qì
kū hé
kū mí
kū qú
kū luán
kū zhān
kū fán
kū guī
kū cī
kū sāng
kū gǎo
kū sè
kū lí
kū zhé
kū rǎng
kū jiān
kū xiǔ
kū lì
kū huǐ
kū zhù
kū cóng
kū sōng
kū hàn
kū chán
kū dí
kū cǎo
kū bǐ
kū gěng
kū cuì
kū shēn
kū pí
kū xiào
kū téng
kū xuě
kū wěi
kū yí
kū qiàn
kū yǔn
kū wěi
kū péng
kū zì
kū mù
kū dàn
kū yè
kū lóng
kū zhú
kū pú
kū zhā
kū wú
kū jiǎ
kū sǔn
kū xíng
kū cháng
kū bǐng
kū sì
kū yáng
kū liè
kū yè
kū sēng
kū háo
kū rùn
kū miáo
kū kě
kū lín
kū gǎo
kū yú
kū léi
kū shuǐ
kū màn
kū gēn
kū cháng
kū wěn
kū shòu
kū yú
kū suǒ
kū shī
kū niè
kū là
kū sǐ
kū huáng
kū zì
kū shé
kū kè
kū lú
kū sè
kū jí
kū jié
kū lián
kū zào
kū lí
kū qióng
kū hóu
kū fèi
kū hán
kū tiáo
kū hào
kū fēng
kū lí
kū shǒu
kū qióng
kū jìng
kū yán
kū kè
kū chí
kū yǎ
kū qiāng
kū qú
kū gǔ
kū tóng
kū chù
kū tíng
kū chái
kū làn
kū píng
kū gǎo
kū lóu
kū niè
kū jìng
kū zhū
kū chá
kū bō
kū zhī
kū lòu
kū chéng
kū yú
kū fǔ
kū zhái
⒈ 枯树所生的嫩芽。喻老夫得少妻。参见“枯杨生稊”。
引汉王粲《出妇赋》：“君不篤兮终始，乐枯荑兮一时。”
⒉ 枯萎之稗草。借指荒芜之地。
引晋刘琨《劝进表》：“则所谓生繁华於枯荑，育丰肌於朽骨。神人获安，无不幸甚。”
枯kū(1)（形）（植物等）失去水分：～萎｜～槁｜～草｜～骨。(2)（形）（井、河流等）变得没有水：～井｜海～石烂。(3)（形）没有生趣；枯燥：～坐。(4)（名）〈方〉芝麻、大豆、油茶等榨油后的渣滓：菜～｜茶～｜麻～。
荑读音：yí,tí[ yí ]1. 割除田里的野草，引申为削平：芟荑。