kū quán
kū qú
kū niè
kū fǔ
kū mài
kū liè
kū kē
kū liǔ
kū suǒ
kū àn
kū fèi
kū mù
kū gāi
kū zì
kū yáng
kū chán
kū chén
kū dí
kū jìng
kū zhā
kū hé
kū yè
kū tuò
kū tóng
kū là
kū jì
kū shé
kū sè
kū jí
kū jīng
kū yè
kū gé
kū zhù
kū hé
kū cuì
kū shuāng
kū hóu
kū fán
kū yín
kū xiào
kū lèi
kū wěi
kū zhī
kū bǐng
kū lín
kū cháng
kū gǎo
kū lián
kū yǎn
kū sè
kū qí
kū wú
kū shǒu
kū sǐ
kū luán
kū xíng
kū lì
kū bào
kū chù
kū fèi
kū shāng
kū bō
kū yuán
kū xuě
kū kè
kū pí
kū hán
kū yán
kū yí
kū miáo
kū píng
kū bài
kū lóng
kū hé
kū sì
kū cháng
kū pú
kū qián
kū zhé
kū yún
kū piān
kū cóng
kū yǎ
kū cuì
kū gǎo
kū zhái
kū chán
kū yú
kū chí
kū xīn
kū hào
kū léi
kū gǎo
kū miè
kū qì
kū róng
kū guǎng
kū huǐ
kū kōng
kū jiàn
kū shòu
kū huáng
kū guī
kū shī
kū dàn
kū cuì
kū wěn
kū fēng
kū lǜ
kū shuǐ
kū diāo
kū téng
kū gěng
kū cī
kū niān
kū chá
kū jiǎ
kū yú
kū cuì
kū chéng
kū kě
kū hàn
kū rǎng
kū bǐ
kū lín
kū qióng
kū gēn
kū zé
kū luò
kū tíng
kū lí
kū zhū
kū shǒu
kū zào
kū zhú
kū sāng
kū lòu
kū lóu
kū lí
kū cǎo
kū chái
kū zhǒng
kū là
kū huā
kū qú
kū yú
kū qiàn
kū jié
kū mí
kū kè
kū péng
kū gēng
kū pò
kū qióng
kū sǔn
kū zì
kū jiāo
kū bì
kū háo
kū màn
kū shù
kū jǐng
kū gǔ
kū jìng
kū yìng
kū lí
kū fēng
kū jiǒng
kū hè
kū liǎo
kū qiāng
kū wǎn
kū shēng
kū rùn
kū shì
kū wěi
kū shēn
kū zhān
kū jiāng
kū yǔn
kū niè
kū yàn
kū làn
kū tiáo
kū jiān
kū xiǔ
kū xián
kū lú
kū sōng
kū sēng
⒈ 干瘦。多形容人体。
引宋朱熹《秀野以喜无多屋宇》诗之二：“长安二三公，髮白形枯臞。”
⒉ 喻学养不足。
引清龚自珍《四先生功令文序》：“其为人也惇博而愈夷，其文从容而清明，使枯臞之士，习之而知体裁，望之而有不敢易视先达之志。”
枯kū(1)（形）（植物等）失去水分：～萎｜～槁｜～草｜～骨。(2)（形）（井、河流等）变得没有水：～井｜海～石烂。(3)（形）没有生趣；枯燥：～坐。(4)（名）〈方〉芝麻、大豆、油茶等榨油后的渣滓：菜～｜茶～｜麻～。
臞读音：qú同“癯”。