péng hāo
péng quē
péng sōng
péng zhuàn
péng léi
péng qiū
péng shǐ
péng hāo
péng què
péng lèi
péng lái
péng nóng
péng láng
pēng pēng
péng xīn
péng hú
péng yíng
péng máo
péng bǎo
péng wū
péng pó
péng yán
péng chén
péng gěng
péng bó
péng róng
péng kē
péng lóng
péng huò
péng shǒu
péng piāo
péng máo
péng má
péng chí
péng shì
péng mén
péng hú
péng bì
péng léi
péng gòu
péng luàn
péng lú
péng ài
péng cí
péng kē
péng dí
péng hù
péng fā
péng gé
péng kuài
péng tà
péng jū
péng dǎo
péng shān
péng bìn
tóng hú
cāo hú
xīng hú
táo hú
zhāng hú
yàn hú
yōu hú
diāo hú
tàn hú
tiān hú
liè hú
péng hú
gōng hú
fēi hú
héng hú
guān hú
xuán hú
máo hú
yǎn hú
diàn hú
kuò hú
sāng hú
máo hú
xián hú
xiàng hú
wān hú
duǎn hú
gǒng hú
wēi hú
dǎo hú
diāo hú
diàn hú
shè hú
chuí hú
⒈ 古代男子初生，家以蓬矢桑弧射天地四方。后因以指男子初生。参见“桑弧蓬矢”。
引元张伯淳《木兰花慢·次唐格斋韵》词：“记我蓬弧时候，寓情翰墨欢娱。”
蓬péng(1)（动）蓬松：～着头。(2)（名）飞蓬；草本植物；叶子边缘有锯齿；花白色。(3)（量）用于枝叶茂盛的花草：一～凤尾竹。
弧读音：hú弧hú(1)（名）圆周的任意一段。(2)（名）古代指弓：弦木为～（用弦绷在树枝上做成弓）。