péng bǎo
péng sōng
péng hāo
péng chén
péng kē
péng huò
péng hāo
péng léi
péng mén
péng bìn
péng bì
péng lóng
péng shǒu
péng yíng
péng xīn
péng quē
péng máo
péng gé
péng lú
péng hú
péng bó
péng yán
péng ài
péng róng
péng hù
péng jū
péng shǐ
péng kē
péng shì
péng máo
pēng pēng
péng qiū
péng léi
péng dí
péng dǎo
péng kuài
péng wū
péng tà
péng nóng
péng piāo
péng láng
péng lèi
péng shān
péng gěng
péng cí
péng gòu
péng hú
péng lái
péng má
péng fā
péng què
péng zhuàn
péng pó
péng chí
péng luàn
wěn pó
guī pó
dū pó
yá pó
méi pó
ní pó
yě pó
yà pó
lǎo po
yāo pó
rèn pó
pí pó
chǎn pó
xíng pó
zhāi pó
huáng pó
sān pó
qǐ pó
làng pó
yú pó
tāng pó
guǐ pó
pín pó
fù pó
gū pó
xiǎo pó
jiā pó
jī pó
tài pó
suō pó
shěn pó
yōu pó
qián pó
wài pó
cūn pó
mài pó
diāo pó
yí pó
bì pó
jiā pó
gōng pó
liù pó
mán pó
nǎi pó
péng pó
jiù pó
qí pó
qí pó
zhān pó
lái pó
nǎi pó
dào pó
zhū pó
wǎn pó
shī pó
lán pó
bó pó
zuò pó
fān pó
bā pó
ā pó
tōu pó
bái pó
chǎn pó
zhǔ pó
pín pó
shé pó
xiāng pó
fó pó
yuè pó
tǎ pó
shī pó
mèng pó
⒈ 山名。在今四川省茂县西南。
引唐杜甫《奉和严郑公军城早秋》：“已收滴博云间戍，欲夺蓬婆雪外城。”
《旧唐书·吐蕃传上》：“﹝王昱﹞顿兵於蓬婆岭下，运剑南道资粮以守之。”
宋陆游《初到荣州》诗：“岂惟惯见蓬婆雪，直恐遂泛星河槎。”
蓬péng(1)（动）蓬松：～着头。(2)（名）飞蓬；草本植物；叶子边缘有锯齿；花白色。(3)（量）用于枝叶茂盛的花草：一～凤尾竹。
婆读音：pó婆pó(1)（名）年老的妇女：老太～。(2)（名）（～儿）旧时指某些职业妇女：媒～｜接生～。(3)（名）丈夫的母亲：～家｜～媳｜公～｜～母。