péng wū
péng quē
péng máo
péng gòu
péng sōng
péng bì
péng tà
péng què
péng bó
péng bìn
péng léi
péng hāo
pēng pēng
péng lú
péng má
péng lóng
péng hāo
péng máo
péng kē
péng lèi
péng zhuàn
péng lái
péng chí
péng gěng
péng hù
péng ài
péng qiū
péng yíng
péng pó
péng láng
péng hú
péng chén
péng mén
péng hú
péng shān
péng nóng
péng yán
péng fā
péng luàn
péng piāo
péng róng
péng kuài
péng kē
péng cí
péng xīn
péng dí
péng shǐ
péng shǒu
péng huò
péng bǎo
péng léi
péng shì
péng dǎo
péng gé
péng jū
àn tà
dài tà
sà tà
àn tà
fù tà
piāo tà
bào tà
kōu tà
lán tà
sà tà
tuō tà
wéi tà
dāo tà
shān tà
chóu tà
bèn tà
hā tà
hé tà
xuān tà
jī tà
zhūn tà
tāo tà
fù tà
dūn tà
jiāo tà
huí tà
tuí tà
chí tà
dá tà
pián tà
chóng tà
fēn tà
cóng tà
guǐ tà
tuí tà
yōng tà
póu tà
zǔn tà
rǒng tà
pí ta
chóu tà
céng tà
cù tà
xuān tà
sà tà
tān tà
yíng tà
zá tà
péng tà
yōng tà
lì tà
yī dá
⒈ 首饰名。即银栉。
引宋苏轼《於潜令刁同年野翁亭》诗“溪女笑时银櫛低”自注：“於潜妇女皆插大银櫛，长尺许，谓之蓬沓。”
古代妇女头上戴的发饰，约一尺长的大银栉。
蓬péng(1)（动）蓬松：～着头。(2)（名）飞蓬；草本植物；叶子边缘有锯齿；花白色。(3)（量）用于枝叶茂盛的花草：一～凤尾竹。
沓读音：tà,dá[ tà ]1. 多，重复：沓沓（ａ．话多；ｂ．弛缓；ｃ．疾行）。杂沓。
2. 水翻腾沸涌：“漏流昔吞翕，沓浪竞奔注”。
3. 合：天与地沓。
4. 贪，黩：沓贪。沓吏。