péng léi
péng zhuàn
péng gé
péng yíng
péng piāo
péng bì
péng lú
péng hāo
péng bó
péng hù
péng mén
péng bǎo
péng shǐ
péng hú
péng máo
péng tà
péng qiū
péng luàn
péng gěng
péng fā
péng máo
péng shǒu
péng lái
péng sōng
péng hú
péng ài
péng lóng
péng shān
péng chén
pēng pēng
péng dí
péng róng
péng kuài
péng xīn
péng què
péng bìn
péng shì
péng lèi
péng chí
péng nóng
péng hāo
péng quē
péng kē
péng pó
péng léi
péng má
péng jū
péng kē
péng yán
péng cí
péng láng
péng gòu
péng huò
péng wū
péng dǎo
⒈ 蓬莱和瀛洲。神山名，相传为仙人所居之处。亦泛指仙境。
引晋葛洪《抱朴子·对俗》：“﹝得道之士﹞或委华駟而轡蛟龙，或弃神州而宅蓬瀛。”
唐许敬宗《游清都观寻沉道士得清字》诗：“幽人蹈箕潁，方士访蓬瀛。”
明唐顺之《送王侍读赴南都》诗：“此去周南异留滞，看君到处即蓬瀛。”
神话传说中的仙山蓬莱与瀛洲。后比喻人间仙境，多指游玩的地方。
蓬péng(1)（动）蓬松：～着头。(2)（名）飞蓬；草本植物；叶子边缘有锯齿；花白色。(3)（量）用于枝叶茂盛的花草：一～凤尾竹。
瀛读音：yíng瀛yíng(1)（名） 〈书〉大海。 (2)（名） 姓。