péng kē
péng ài
péng mén
péng léi
péng kuài
péng fā
péng láng
péng dí
péng shì
péng máo
péng lái
péng shān
péng yán
péng shǒu
péng dǎo
péng xīn
péng hāo
péng chí
péng quē
péng wū
péng luàn
péng máo
péng lóng
pēng pēng
péng bǎo
péng jū
péng pó
péng hú
péng hù
péng huò
péng bó
péng gòu
péng cí
péng gěng
péng bìn
péng yíng
péng kē
péng léi
péng zhuàn
péng bì
péng róng
péng lú
péng shǐ
péng qiū
péng hāo
péng lèi
péng sōng
péng gé
péng má
péng hú
péng què
péng tà
péng chén
péng nóng
péng piāo
⒈ 蓬草和羽葆。比喻头发散乱。
引《汉书·燕剌王刘旦传》：“当此之时，头如蓬葆，勤苦至矣。”
颜师古注引服虔曰：“头久不理，如蓬草、羽葆也。”
宋陈亮《上光宗皇帝鉴成箴》：“十餘年间，忧虑危慄，头若蓬葆，雨沐风櫛。”
清蒲松龄《聊斋志异·牛成章》：“携一妇人，头如蓬葆。”
蓬、葆，皆植物名。蓬葆形容头发久不梳理，如蓬葆一般散乱。
蓬péng(1)（动）蓬松：～着头。(2)（名）飞蓬；草本植物；叶子边缘有锯齿；花白色。(3)（量）用于枝叶茂盛的花草：一～凤尾竹。
葆读音：bǎo葆bǎo(1)（动）保护；保持：永～青春。(2)姓。(3)（形）〈书〉草茂盛。