féng yī
féng yù
féng jí
féng chūn
féng luó
féng qī
féng yǒng
féng wù
féng fú
féng huì
féng méng
féng yīn
féng nián
féng shì
féng sūn
féng yíng
féng xiōng
féng diān
féng yāng
féng chǎng
féng bǐ
féng hé
féng chí
féng zhí
féng rén
féng qiǎo
féng è
féng rán
féng lèi
féng yì
féng shí
féng chāng
féng zhàn
féng mén
féng fēn
féng cháng
féng lái
féng jiàn
féng yuán
féng yè
féng zāo
féng jiē
féng yuán
féng féng
féng wù
féng chǔ
féng chén
féng zé
féng lóng
féng liú
féng jūn
féng jí
lǐ sūn
féng sūn
zǔ sūn
sì sūn
yóu sūn
liáng sūn
shì sūn
shì sūn
réng sūn
bù sūn
cáo sūn
shén sūn
cóng sūn
mù sūn
tóng sūn
huáng sūn
wén sūn
dí sūn
lái sūn
zāng sūn
huáng sūn
wáng sūn
ěr sūn
yáng sūn
réng sūn
lóng sūn
tài sūn
shì sūn
fán sūn
yě sūn
nāo sūn
zhǒng sūn
zōng sūn
guī sūn
cí sūn
zǐ sūn
xuán sūn
shù sūn
tú sūn
chéng sūn
kūn sūn
jiā sūn
zēng sūn
mí sūn
chóng sūn
tóng sūn
gōng sūn
kūn sūn
yí sūn
rán sūn
zhuān sūn
niè sūn
wáng sūn
xiào sūn
móu sūn
yā sūn
xì sūn
ér sūn
yuán sūn
zhū sūn
mò sūn
biē sūn
yú sūn
yǔ sūn
yìn sūn
nǚ sūn
āi sūn
zhì sūn
jiǎ sūn
tiān sūn
shēng sūn
dì sūn
wén sūn
hú sūn
nòng sūn
lín sūn
tāng sūn
zhǎng sūn
gōng sūn
dào sūn
⒈ 复姓。 春秋有逢孙氏。
引《左传·僖公三十年》：“秦伯説，与郑人盟，使杞子、逢孙、杨孙戍之，乃还。”
杨伯峻注：“《广韵》孙字注云：‘复姓，《左传》秦大夫逢孙氏、秦下大夫杨孙氏。’则以逢孙、杨孙为复姓。”
逢féng(1)（动）遇到；遇见：相～｜遭～。(2)（动）迎合。
孙读音：sūn,xùn[ sūn ]1. 儿子的儿子：孙子。孙女。
2. 跟孙子同辈的亲属：外孙。侄孙（侄儿的子女）。
3. 孙子以后的各代：曾（zēng ）孙（孙子的子女）。玄孙（曾孙的子女）。子孙（儿子和孙子，泛指后代）。王孙（贵族的子孙后代）。
4. 植物再生成孳生的：孙竹（竹的枝根末端所生的竹）。
5. 姓。