cáo gōng
cáo nán
cáo xiè
cáo è
cáo liú
cáo wáng
cáo mǎ
cáo mán
cáo sī
cáo hǎo
cáo shì
cáo sūn
cáo é
cáo zhǔ
cáo jù
cáo shǔ
cáo jú
cáo láng
cáo cāng
cáo ǒu
cáo yuàn
cáo wǔ
cáo qiū
cáo shǔ
cáo dài
cáo cháng
cáo mù
cáo bèi
cáo wù
cáo ǒu
cáo bīng
cáo shěn
cáo shè
cáo lì
cáo lǚ
cáo gē
cáo qiū
cáo qǐ
cáo xī
cáo dòng
cáo guān
cáo dǎng
cáo wèi
cáo gàn
nǚ sūn
tiān sūn
tóng sūn
yǔ sūn
mí sūn
liáng sūn
zǔ sūn
kūn sūn
lái sūn
zhì sūn
zhǎng sūn
guī sūn
huáng sūn
niè sūn
zǐ sūn
chéng sūn
xì sūn
zhǒng sūn
dì sūn
gōng sūn
cí sūn
ér sūn
hú sūn
kūn sūn
yóu sūn
jiā sūn
dí sūn
wáng sūn
zōng sūn
shēng sūn
shì sūn
shì sūn
wáng sūn
āi sūn
bù sūn
shén sūn
lín sūn
yā sūn
xuán sūn
yìn sūn
tóng sūn
fán sūn
réng sūn
gōng sūn
yí sūn
zhuān sūn
cóng sūn
shì sūn
tài sūn
wén sūn
zāng sūn
yuán sūn
lǐ sūn
biē sūn
zēng sūn
xiào sūn
nòng sūn
nāo sūn
dào sūn
zhū sūn
féng sūn
lóng sūn
chóng sūn
wén sūn
jiǎ sūn
rán sūn
ěr sūn
cáo sūn
móu sūn
yú sūn
huáng sūn
tú sūn
yě sūn
sì sūn
tāng sūn
mò sūn
réng sūn
mù sūn
shù sūn
yáng sūn
曹操、.孙权的并称。
⒈ 曹操、孙权的并称。
引《宋书·何承天传》：“曹孙之霸，才均智敌。”
宋范成大《读史》诗：“登坛策刘项，卧庐料曹孙。”
清顾炎武《汉三君诗·昭烈》：“一身寄曹孙，未得飞腾势。”
曹cáo(1)（名）〈书〉辈：吾～｜尔～。(2)（名）古代分科办事的官署。(3)（名）周朝国名；在今山东西部。(4)（名）姓。
孙读音：sūn,xùn[ sūn ]1. 儿子的儿子：孙子。孙女。
2. 跟孙子同辈的亲属：外孙。侄孙（侄儿的子女）。
3. 孙子以后的各代：曾（zēng ）孙（孙子的子女）。玄孙（曾孙的子女）。子孙（儿子和孙子，泛指后代）。王孙（贵族的子孙后代）。
4. 植物再生成孳生的：孙竹（竹的枝根末端所生的竹）。
5. 姓。