huī dùn
léi dùn
jiāng dùn
niú dùn
mò dú
fàng dùn
cuò dùn
jì dùn
fá dùn
zhì dùn
yáo dùn
lǔ dùn
diē dùn
bù dùn
wán dùn
bó dùn
yú dùn
jí dùn
chí dùn
yān dùn
wěi dùn
qiān dùn
bù dùn
tà dùn
jǐ dùn
láo dùn
chè dùn
pū dùn
zhǐ dùn
gòng dùn
tà dùn
zhěng dùn
pí dùn
mián dùn
chéng dùn
diāo dùn
ān dùn
jìn dùn
qǐn dùn
dǒu dùn
dǎ dùn
guǎn dùn
jiāo dùn
chuò dùn
shāng dùn
mí dùn
péi dùn
tà dùn
chén dùn
āi dùn
shěn dùn
hàn dùn
shuì dùn
hào dùn
jú dùn
dì dùn
sù dùn
nú dùn
huǐ dùn
kūn dùn
pái dùn
dēng dùn
cuò dùn
duàn dùn
cù dùn
yíng dùn
hào dùn
qīng dùn
fèi dùn
zhèn dùn
nán dùn
gé dùn
tuí dùn
zhōng dùn
bìng dùn
yī dùn
gé dùn
yì dùn
bà dùn
jú dùn
zhì dùn
wō dùn
huāng dùn
tuī dùn
wú dùn
guī dùn
diān dùn
zhǔn dùn
tí dùn
táo dùn
cuān dùn
háng dùn
dòu dùn
chuí dùn
bò dùn
jiā dùn
qián dùn
jìn dùn
què dùn
dǎo dùn
zhū dùn
xuàn dùn
guān dùn
wāng dùn
yī dùn
kùn dùn
méng dùn
jǐn dùn
⒈ 颠簸。
引唐韩愈《读东方朔杂事》诗：“簸顿五山踣，流漂八维蹉。”
⒉ 犹簸弄，玩弄。
引宋李清臣《势原策》：“簸顿关纽，嬉弄机枢。”
1. 〔簸箕〕①扬糠除秽、清理垃圾的器具，用竹篾、柳条或铁皮制成，三面有边沿，一面敞口；②簸箕形的指纹（“箕”均读轻声）。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。