shī fu
shī lì
shī bǎo
shī jiāo
shī zǐ
shī lǎo
shī yǒu
shī dào
shī jì
shī zūn
shī shī
shī fēng
shī zhòng
shī niáng
shī shì
shī yú
shī jūn
shī gǔ
shī shēng
shī xué
shī shù
shī tài
shī lǚ
shī tǎ
shī xiōng
shī pó
shī xīn
shī dé
shī shuō
shī shì
shī yuán
shī jiàng
shī gàn
shī mó
shī yǔ
shī xiàng
shī yí
shī bīng
shī yǎng
shī bǐ
shī mén
shī chuán
shī wáng
shī kǎi
shī láng
shī biǎo
shī yǐn
shī chuán
shī qí
shī zǔ
shī gōng
shī fǔ
shī rén
shī bó
shī zōng
shī zhǎng
shī gōng
shī diàn
shī fàn
shī zhàng
shī yé
shī mǔ
shī lǜ
shī mó
shī fǎ
shī gū
shī mǔ
shī tú
shī fu
shī kuàng
shī rú
shī chéng
shī dài
shī dì
shī bó
shī qī
shī jiě
shī jǔ
shī xùn
shī shuài
sān mó
guī mó
shī mó
gé mó
cái mó
shì mó
huì mó
jì mó
ruì mó
yuān mó
cí mó
chén mó
yīng mó
zhōng mó
cháo mó
xióng mó
diǎn mó
chóu mó
móu mó
hóng mó
jiǎng mó
hóng mó
wén mó
sī mó
miào mó
mì mó
nà mó
xié mó
dì mó
yuǎn mó
dìng mó
yǔ mó
huáng mó
chén mó
shèng mó
qí mó
jī mó
guó mó
shén mó
liáng mó
zī mó
xùn mó
gāo mó
xuán mó
lìng mó
yù mó
jiā mó
hóng mó
⒈ 取法；师法。
引三国魏曹冏《六代论》：“胡亥少习剋薄之教，长遵凶父之业，不能改制易法，宠任兄弟，而乃师謨申商，諮谋赵高，自幽深宫，委政谗贼。”
1. 教人的人：老师。导师。师傅。师生。师徒。师德。良师益友。好（）为人师。
2. 擅长某种技术的人：工程师。医师。技师。
3. 效法：师法古人。
4. 榜样：师范。
5. 指由师徒或师生关系产生的：师母。师兄。师弟。师妹。
6. 对和尚或道士的尊称：法师。禅师。
7. 军队：会师。出师。
8. 军队的编制单位，团或旅的上一级：师长。师座。
9. 一国的首都：京师。
10. 姓。
谟读音：mó谟mó（名）策略；计划。