shī yí
shī yǒu
shī fǔ
shī shēng
shī jiě
shī niáng
shī gū
shī zūn
shī fu
shī fu
shī kǎi
shī zǔ
shī xué
shī xīn
shī xiàng
shī shì
shī mǔ
shī lǜ
shī zōng
shī dé
shī láng
shī yǔ
shī qī
shī diàn
shī lǚ
shī jì
shī rén
shī zǐ
shī jiāo
shī qí
shī gàn
shī dào
shī fēng
shī bó
shī shuài
shī mó
shī shù
shī zhòng
shī chéng
shī yǎng
shī tài
shī fàn
shī shì
shī wáng
shī yú
shī yé
shī dài
shī lì
shī gōng
shī shī
shī xùn
shī dì
shī rú
shī biǎo
shī jǔ
shī gōng
shī yuán
shī bīng
shī mó
shī fǎ
shī xiōng
shī zhǎng
shī tú
shī gǔ
shī bó
shī kuàng
shī zhàng
shī bǐ
shī yǐn
shī shuō
shī mén
shī jiàng
shī pó
shī chuán
shī bǎo
shī chuán
shī mǔ
shī tǎ
shī lǎo
shī jūn
liù láng
sàn láng
ruǎn láng
liú láng
biàn láng
lù láng
guō láng
xiè láng
huān láng
tán láng
zhòng láng
liè láng
bàn láng
yán láng
xī láng
ā láng
cūn láng
wàng láng
bù láng
xuān láng
qīng láng
xiān láng
máng láng
zhū láng
jiàn láng
fèng láng
hù láng
gē láng
qíng láng
zhōng láng
niú láng
dùn láng
yǔ láng
fù láng
jùn láng
xián láng
hān láng
dōng láng
zhuàng láng
sān láng
zhāi láng
zhā láng
xīng láng
yù láng
qián láng
suǒ láng
wén láng
yán láng
qián láng
wǔ láng
jǐn láng
xuǎn láng
huì láng
cháng láng
tián láng
xīn láng
bā láng
yá láng
zhào láng
cáo láng
wài láng
xiāo láng
lín láng
bǔ láng
fěn láng
bīn láng
mǎ láng
liǔ láng
jié láng
yù láng
féng láng
shān láng
shí láng
nǎi láng
yuán láng
lú láng
hú láng
zhǎo láng
zhú láng
hé láng
pǐn láng
dāng láng
péng láng
jiǎng láng
jiāng láng
yì láng
sūn láng
fǎ láng
èr láng
niǎn láng
pān láng
ér láng
màn láng
hǎi láng
chén láng
mén láng
cháo láng
yú láng
kū láng
fó láng
wǎn láng
xiàng láng
zhōu láng
huā láng
shěn láng
máng láng
huò láng
hù láng
shěng láng
yán láng
míng láng
tái láng
xíng láng
shì láng
cái láng
nèi láng
xiǎo láng
jié láng
lǎo láng
lìng láng
shī láng
shū láng
nǚ láng
chéng láng
⒈ 娶妻吃荤的和尚。
引《称谓录·僧·师郎》引唐房千里《投荒杂录》：“南人不信释氏，閒有一二僧，拥妇食肉，土人以女配之，呼曰‘师郎’。”
1. 教人的人：老师。导师。师傅。师生。师徒。师德。良师益友。好（）为人师。
2. 擅长某种技术的人：工程师。医师。技师。
3. 效法：师法古人。
4. 榜样：师范。
5. 指由师徒或师生关系产生的：师母。师兄。师弟。师妹。
6. 对和尚或道士的尊称：法师。禅师。
7. 军队：会师。出师。
8. 军队的编制单位，团或旅的上一级：师长。师座。
9. 一国的首都：京师。
10. 姓。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。