shī zhòng
shī tú
shī kuàng
shī yuán
shī fǎ
shī shuài
shī xùn
shī jiāo
shī shī
shī dì
shī kǎi
shī rén
shī yé
shī yǐn
shī diàn
shī dài
shī shēng
shī fàn
shī bó
shī rú
shī gàn
shī xiàng
shī fu
shī zǐ
shī bǎo
shī jiě
shī xiōng
shī zūn
shī gōng
shī fu
shī láng
shī chuán
shī dé
shī mǔ
shī wáng
shī mó
shī lǚ
shī zǔ
shī jì
shī qī
shī gū
shī lì
shī qí
shī jūn
shī biǎo
shī zhǎng
shī niáng
shī yǒu
shī lǜ
shī mó
shī mén
shī gǔ
shī xīn
shī gōng
shī shì
shī shì
shī dào
shī fēng
shī xué
shī zhàng
shī yǎng
shī fǔ
shī jiàng
shī bīng
shī yí
shī bǐ
shī mǔ
shī chéng
shī lǎo
shī yǔ
shī chuán
shī tǎ
shī bó
shī yú
shī shù
shī tài
shī shuō
shī pó
shī zōng
shī jǔ
shèng zūn
hú zūn
lǚ zūn
gài zūn
liù zūn
yù zūn
yòu zūn
shī zūn
bàng zūn
tiān zūn
qín zūn
jiǔ zūn
xiǎn zūn
shāi zūn
zhuī zūn
fú zūn
jiàng zūn
jīn zūn
zhōng zūn
gū zūn
lìng zūn
piáo zūn
guì zūn
yáo zūn
quán zūn
fèng zūn
yǐ zūn
zhòng zūn
dà zūn
dá zūn
shòu zūn
páo zūn
chū zūn
chóng zūn
chǐ zūn
xiàn zūn
róng zūn
wū zūn
yú zūn
yú zūn
kāi zūn
tài zūn
dú zūn
xuán zūn
cuì zūn
yī zūn
cè zūn
lí zūn
lǎo zūn
qú zūn
shì zūn
cháng zūn
nián zūn
tài zūn
yí zūn
jiā zūn
móu zūn
xí zūn
dào zūn
qū zūn
guì zūn
kè zūn
shū zūn
qīn zūn
táng zūn
yě zūn
jí zūn
zì zūn
jìng zūn
tuī zūn
xián zūn
qiān zūn
fǔ zūn
léi zūn
chì zūn
guàn zūn
wā zūn
yǐng zūn
láo zūn
cán zūn
fāng zūn
wēi zūn
zú zūn
jì zūn
zhì zūn
yī zūn
jiāo zūn
chēng zūn
xiè zūn
⒈ 犹师事,尊仰。
引《汉书·董仲舒传》:“进退容止,非礼不行,学士皆师尊之。”
宋苏轼《<范文正公集>叙》:“故天下信其诚,争师尊之。”
⒉ 对老师、师父的尊称。
引清昭槤《啸亭杂录·洪稚存》:“朱正色曰:‘吾为君之师辈,乃敢搪突若尔!’先生曰:‘此正所以报师尊也。’”
郭沫若《南冠草》第五幕:“在我生涯的这最后一两个月当中, 公旦先生,你就是我最敬仰的一位师尊。”
川剧《五台会兄》:“杨延德 :‘从早禀明师尊,下山赴香斋大会。’”
对老师的尊称。
如:「徒儿就此叩别师尊,下山去了。」
1. 教人的人:老师。导师。师傅。师生。师徒。师德。良师益友。好(
)为人师。2. 擅长某种技术的人:工程师。医师。技师。
3. 效法:师法古人。
4. 榜样:师范。
5. 指由师徒或师生关系产生的:师母。师兄。师弟。师妹。
6. 对和尚或道士的尊称:法师。禅师。
7. 军队:会师。出师。
8. 军队的编制单位,团或旅的上一级:师长。师座。
9. 一国的首都:京师。
10. 姓。
尊读音:zūn尊zūn(1)(名)地位或辈份高:~卑|~亲|~长。(2)(形)敬重:~敬|~师爱生。(3)(名)敬辞;旧时称跟对方有关的人或事物:~府|~驾|~夫人|~姓大名。(4)量词:ɑ)用于神佛塑像:一~佛像。b)用于炮:十~大炮。尊zūn同‘樽’。