shāng cǎn
shāng lián
shāng duò
shāng hào
shāng cán
shāng chù
shāng sǔn
shāng hao
shāng shé
shāng yuán
shāng chūn
shāng cí
shāng jǐn
shāng sú
shāng shì
shāng fàn
shāng chōng
shāng bié
shāng yí
shāng bīng
shāng cuī
shāng zhǐ
shāng fèn
shāng yào
shāng bāo
shāng gōng
shāng fù
shāng shì
shāng huái
shāng tòng
shāng qì
shāng chuàng
shāng xìng
shāng gǎn
shāng shén
shāng fá
shāng guāi
shāng wáng
shāng huài
shāng luàn
shāng shēn
shāng pò
shāng qíng
shāng shí
shāng qì
shang chì
shāng hán
shāng kū
shāng niǎo
shāng juě
shāng liǎn
shāng rén
shāng hé
shāng ōu
shāng cè
shāng jiā
shāng qín
shāng yí
shāng wéi
shāng xù
shāng lí
shāng fú
shāng dān
shāng fēng
shāng wèi
shāng hé
shāng kē
shāng cuì
shāng chuàng
shāng chǔ
shāng bān
shāng dào
shāng huǐ
shāng lín
shāng shí
shāng xiè
shāng jiǔ
shāng kǒu
shāng hén
shāng ròu
shāng xiàn
shāng yōu
shāng kēi
shāng bā
shāng shì
shāng bēi
shāng tòng
shāng qiū
shāng cuò
shāng chǎn
shāng mù
shāng jǔ
shāng dǐ
shāng huà
shāng mào
shāng huǐ
shāng bài
shāng rè
shāng hài
shāng lián
shāng dòng
shāng jīn
shāng jiē
shāng mù
shāng hún
shāng kǔ
shāng āi
shāng xīn
shāng fèi
shāng mìng
shāng wèi
shāng shǔ
shāng yǔn
shāng mǐn
⒈ 伤疤，伤痕。
引南朝梁吴均《续齐谐记·华阴黄雀》：“弘农杨寳，性慈爱，年九岁，至华阴山，见一黄雀为鴟梟所搏，逐树下，伤瘢甚多，宛转復为螻蚁所困， 寳怀之以归。”
伤shāng(1)（动）人体或其他物体受到的损害：内～｜虫～。(2)（动）伤害：出口～人｜～感情。(3)（动）悲伤：忧～｜哀～。(4)（动）因过度而感到厌烦（多指饮食）：吃糖吃～了。(5)（动）妨碍：无～大体。
瘢读音：bān瘢bān（名）疮口或伤口好了之后留下的痕迹：～痕。