shāng dào
shāng fù
shāng fú
shāng huǐ
shāng shé
shāng cán
shāng juě
shāng qiū
shāng wèi
shāng fèi
shāng luàn
shāng rén
shāng cuò
shāng cǎn
shāng chuàng
shāng kū
shāng qín
shāng shēn
shāng wèi
shāng chūn
shāng chǎn
shāng bān
shāng liǎn
shāng zhǐ
shāng qì
shāng niǎo
shāng kēi
shāng fēng
shāng āi
shāng hao
shāng huà
shāng chù
shāng fàn
shāng tòng
shāng duò
shāng yào
shāng qíng
shāng hé
shāng bài
shāng kē
shāng cè
shāng hé
shāng jǐn
shāng mào
shāng shí
shāng kǔ
shāng wáng
shāng hài
shāng kǒu
shāng sú
shāng mǐn
shāng shǔ
shāng lián
shāng rè
shāng lí
shāng mù
shāng guāi
shāng pò
shāng xù
shāng xiàn
shāng dān
shāng chuàng
shāng cuì
shāng xìng
shāng cí
shāng huǐ
shāng tòng
shāng shì
shāng yǔn
shāng bēi
shāng jǔ
shāng lián
shāng chǔ
shāng dòng
shāng bāo
shāng hún
shāng yí
shāng fá
shang chì
shāng bā
shāng jiā
shāng hán
shāng bīng
shāng sǔn
shāng shí
shāng fèn
shāng cuī
shāng chōng
shāng yí
shāng ròu
shāng qì
shāng jiē
shāng xiè
shāng bié
shāng wéi
shāng mù
shāng huái
shāng shén
shāng gōng
shāng mìng
shāng xīn
shāng huài
shāng dǐ
shāng hào
shāng yōu
shāng shì
shāng lín
shāng jīn
shāng jiǔ
shāng ōu
shāng shì
shāng hén
shāng gǎn
shāng yuán
⒈ 创伤。
引《旧唐书·哀帝纪》：“天祐元年八月十二日， 昭宗遇弑。翌日， 蒋玄暉矫宣遗詔：‘……昭仪李渐荣、河东夫人裴贞一潜怀逆节，輒肆狂谋，伤疻既深，已及危革。’”
伤shāng(1)（动）人体或其他物体受到的损害：内～｜虫～。(2)（动）伤害：出口～人｜～感情。(3)（动）悲伤：忧～｜哀～。(4)（动）因过度而感到厌烦（多指饮食）：吃糖吃～了。(5)（动）妨碍：无～大体。
疻读音：zhǐ皮肤殴伤后发青而没有创痕。