shāng shì
shāng qì
shāng luàn
shāng mìng
shāng hé
shāng chuàng
shāng rè
shāng bāo
shāng pò
shāng cuì
shāng fàn
shāng shì
shāng hào
shāng dān
shāng cǎn
shāng bēi
shāng cuò
shāng fá
shāng jiē
shāng chǎn
shāng niǎo
shāng fēng
shāng sú
shāng shén
shāng tòng
shāng wáng
shāng mù
shāng huái
shāng jīn
shāng chǔ
shāng xù
shāng zhǐ
shāng hén
shāng shí
shāng xīn
shāng kēi
shāng xiè
shāng ōu
shāng lí
shāng yǔn
shāng juě
shāng dào
shāng yí
shāng guāi
shāng cè
shāng jǐn
shāng shǔ
shāng wèi
shāng dǐ
shāng hài
shāng cí
shāng fù
shāng lián
shāng chūn
shāng ròu
shāng jǔ
shāng āi
shāng dòng
shāng sǔn
shāng huài
shāng gōng
shāng yào
shāng wéi
shāng kū
shāng yuán
shāng rén
shāng fèn
shāng qì
shāng kǒu
shāng huà
shāng bīng
shāng xìng
shāng bài
shāng chuàng
shāng yōu
shāng fèi
shāng liǎn
shāng mǐn
shāng lián
shāng mào
shāng jiā
shāng kē
shāng duò
shāng jiǔ
shāng huǐ
shāng hún
shāng wèi
shāng hé
shāng lín
shāng cuī
shāng shēn
shāng mù
shāng bié
shāng bā
shāng bān
shāng chōng
shang chì
shāng hao
shāng yí
shāng fú
shāng qiū
shāng cán
shāng shí
shāng chù
shāng xiàn
shāng kǔ
shāng qíng
shāng shé
shāng qín
shāng gǎn
shāng hán
shāng shì
shāng huǐ
shāng tòng
⒈ 哀痛,哀怜。
引《后汉书·文苑传上·杜笃》:“经营宫室,伤愍旧京。”
唐牛肃《纪闻·吴保安》:“行路见吾,犹为伤愍。”
明陈继儒《读书镜》卷一:“超(郗超 )将亡,以一箱书付门生,曰:‘本欲焚之,恐翁年尊必以伤愍致疾,吾死后,若损眠食,可呈此箱。’”
伤shāng(1)(动)人体或其他物体受到的损害:内~|虫~。(2)(动)伤害:出口~人|~感情。(3)(动)悲伤:忧~|哀~。(4)(动)因过度而感到厌烦(多指饮食):吃糖吃~了。(5)(动)妨碍:无~大体。
愍读音:mǐn同“悯”。