cáo gē
cáo mù
cáo dòng
cáo shǔ
cáo sūn
cáo shì
cáo wù
cáo shěn
cáo ǒu
cáo é
cáo jú
cáo bīng
cáo zhǔ
cáo gàn
cáo wèi
cáo qǐ
cáo dǎng
cáo lǚ
cáo liú
cáo cāng
cáo cháng
cáo sī
cáo gōng
cáo mǎ
cáo dài
cáo qiū
cáo mán
cáo ǒu
cáo shǔ
cáo shè
cáo láng
cáo guān
cáo lì
cáo bèi
cáo xiè
cáo jù
cáo wǔ
cáo yuàn
cáo qiū
cáo wáng
cáo nán
cáo hǎo
cáo xī
cáo è
xī láng
xīng láng
yù láng
pǐn láng
máng láng
zhāi láng
shī láng
lín láng
féng láng
dùn láng
niǎn láng
sàn láng
xuǎn láng
guō láng
hé láng
kū láng
yán láng
xián láng
míng láng
bàn láng
tián láng
hān láng
yuán láng
zhū láng
wén láng
pān láng
lú láng
nǎi láng
niú láng
ér láng
hǎi láng
nǚ láng
yán láng
qíng láng
xiāo láng
sān láng
bù láng
lìng láng
huā láng
shì láng
zhǎo láng
liǔ láng
yù láng
lù láng
qián láng
chén láng
qīng láng
sūn láng
hù láng
xiān láng
liù láng
jiāng láng
xīn láng
wǔ láng
shān láng
xiàng láng
wǎn láng
nèi láng
èr láng
zhòng láng
yǔ láng
fěn láng
zhuàng láng
fù láng
liè láng
wài láng
jié láng
jiǎng láng
huān láng
cáo láng
qián láng
shěng láng
cūn láng
suǒ láng
fèng láng
tái láng
fó láng
máng láng
yì láng
jǐn láng
jùn láng
liú láng
màn láng
mén láng
zhào láng
ruǎn láng
xuān láng
chéng láng
bǔ láng
zhā láng
cháo láng
hù láng
shěn láng
shí láng
huò láng
biàn láng
mǎ láng
yá láng
zhōng láng
xiǎo láng
lǎo láng
yú láng
jiàn láng
bīn láng
cháng láng
jié láng
zhú láng
yán láng
hú láng
bā láng
xiè láng
dāng láng
ā láng
zhōu láng
cái láng
huì láng
tán láng
fǎ láng
shū láng
dōng láng
péng láng
gē láng
xíng láng
wàng láng
⒈ 即部曹。部属各司的官吏。
引清孔尚任《桃花扇·阻奸》：“自崇禎辛未，叨中进士，便值中原多故，内为曹郎，外作监司，敭歷十年，不曾一日安枕。”
曹cáo(1)（名）〈书〉辈：吾～｜尔～。(2)（名）古代分科办事的官署。(3)（名）周朝国名；在今山东西部。(4)（名）姓。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。