kuàng é
kuàng diǎn
kuàng nián
kuàng huái
kuàng jì
kuàng chí
kuàng gōng
kuàng suì
kuàng zōng
kuàng kuò
kuàng jū
kuàng yǎn
kuàng zǎi
kuàng bié
kuàng xué
kuàng jué
kuàng zhí
kuàng fū
kuàng ēn
kuàng rán
kuàng shī
kuàng mì
kuàng jiǎo
kuàng zhān
kuàng wú
kuàng lǔ
kuàng lǎng
kuàng wù
kuàng yǎng
kuàng mǎng
kuàng lín
kuàng dà
kuàng mǎng
kuàng làng
kuàng fèi
kuàng zǔ
kuàng shì
kuàng zhì
kuàng shū
kuàng chǎng
kuàng yǔ
kuàng duò
kuàng yí
kuàng jié
kuàng dù
kuàng yí
kuàng zhuō
kuàng bān
kuàng miǎo
kuàng kuò
kuàng zhuì
kuàng shuǎng
kuàng rèn
kuàng tú
kuàng kuàng
kuàng fèi
kuàng jì
kuàng rú
kuàng dài
kuàng rán
kuàng wèi
kuàng shí
kuàng bào
kuàng jiǒng
kuàng liàng
kuàng gé
kuàng wú
kuàng shì
kuàng miǎo
kuàng yě
kuàng mài
kuàng fàng
kuàng gǔ
kuàng yǎo
kuàng nǚ
kuàng rì
kuàng kuài
kuàng quē
kuàng píng
kuàng bài
kuàng kè
kuàng tǔ
kuàng dàn
kuàng chǎng
kuàng guān
kuàng yí
kuàng shì
kuàng xū
kuàng yàng
kuàng dá
kuàng guān
kuàng zhì
kuàng dàn
kuàng jié
kuàng guān
kuàng yì
kuàng guān
kuàng ào
kuàng qí
kuàng tú
kuàng guì
kuàng yè
kuàng zú
kuàng yuán
kuàng luè
kuàng jí
kuàng mò
kuàng wàng
kuàng yuǎn
kuàng dàn
kuàng dàng
kuàng lǐ
sōu qí
huī qí
chuán qí
méng qí
chěng qí
chāo qí
qíng qí
xiù qí
tè qí
fāng qí
huái qí
wěi qí
jīng qí
guī qí
chéng qí
diào qí
lí qí
kuàng qí
yú qí
xuàn qí
dòu qí
yǒu jī
zhēng qí
zhú qí
bó qí
qiāo qí
gōng qí
qióng qí
chěng qí
xī qí
yà qí
mì qí
piān qí
guī qí
mǐ qí
zào qí
zì qí
dào qí
líng qí
jīng qí
xīn qí
yùn qí
zhèng qí
xuàn qí
kè qí
hào qí
yīng qí
tāo qí
shén qí
tàn qí
jū qí
rén qí
yáo qí
xī qí
gān qí
zǐ qí
jīn qí
xióng qí
qū qí
wěi qí
liè qí
jiǎ qí
hài qí
gōng qí
jué qí
shù jī
diào qí
tǔ qí
diān qí
fēng qí
chū qí
liù qí
chēng qí
kuā qí
liè qí
yì qí
yào qí
duō qí
jīng qí
qīng qí
guǐ qí
yùn qí
jué qí
fēi qí
guài qí
huī qí
yī qí
sān qí
juè qí
chù qí
quán qí
wò qí
cāo qí
gāo qí
gōu qí
zhēn qí
kuí qí
shè qí
jué qí
qīn qí
tàn qí
fù qí
bá qí
yù qí
⒈ 旷世少有。
引宋欧阳修《书怀感事寄梅圣俞》诗：“次公才旷奇，王霸驰笔端。”
旷kuàng(1)（形）空而宽阔：～野｜地～人稀。(2)（形）心境开阔：～达｜心～神怡。(3)（动）耽误；荒废：～课｜～工｜～日废时。(4)（形）相互配合的两个零件的间隙大于所要求的范围；衣着过于肥大；不合体：车轴～了｜螺丝～了｜这双鞋我穿着太～了。(5)（Kuànɡ）姓。
奇读音：qí,jī[ qí ]1. 特殊的，稀罕，不常见的：奇闻。奇迹。奇志。奇观。奇妙。奇巧。奇耻大辱。
2. 出人意料的，令人不测的：奇兵。奇计。奇袭。出奇制胜。
3. 惊异，引以为奇：奇怪。惊奇。不足为奇。