kǒng jī
kǒng cuì
kǒng jiǎ
kǒng shuò
kǒng hú
kǒng wēi
kǒng bì
kǒng lǎo
kǒng jí
kǒng jí
kǒng fǔ
kǒng mù
kǒng yè
kǒng kǒu
kǒng huái
kǒng rén
kǒng lì
kǒng yáo
kǒng yàn
kǒng lín
kǒng yǎn
kǒng zuǒ
kǒng fāng
kǒng gōng
kǒng jí
kǒng zhèng
kǒng yàn
kǒng zhōu
kǒng xuān
kǒng niǎo
kǒng wéi
kǒng yóu
kǒng dé
kǒng zhí
kǒng rèn
kǒng mèng
kǒng miào
kǒng hào
kǒng yīn
kǒng qún
kǒng què
kǒng xiū
kǒng jué
kǒng míng
kǒng dòng
kǒng shí
kǒng zhāo
kǒng guī
kǒng fù
kǒng xué
kǒng jiē
kǒng fù
kǒng jìng
kǒng dào
kǒng zhāng
kǒng mén
kǒng jiù
kǒng dǐng
kǒng róng
kǒng cuì
kǒng gài
kǒng zǐ
kǒng xiōng
kǒng yáng
kǒng yán
kǒng dān
kǒng yuē
kǒng jiào
kǒng miào
kǒng chì
kǒng qiáo
kǒng jiā
kǒng xié
kǒng qiào
kǒng jiē
kǒng zēng
kǒng láo
kǒng zūn
kǒng luán
kǒng duō
kǒng shū
kǒng mào
kǒng wǔ
kǒng shèng
kǒng zāng
kǒng zhāng
kǒng zhào
kǒng xiū
kǒng jiān
kǒng xì
kǒng táng
kǒng xí
kǒng jiāo
kǒng wǔ
kǒng xià
kǒng shì
kǒng mò
kǒng xíng
dùn jiù
bēi jiù
zài jiù
yuàn jiù
jīn jiù
bào jiù
lì jiù
jiān jiù
xiōng jiù
bìng jiù
jí jiù
xián jiù
āi jiù
yí jiù
cán jiù
fù jiù
nèi jiù
tòng jiù
kuì jiù
qióng jiù
sù jiù
zāi jiù
qiàn jiù
chǐ jiù
zì jiù
xīn jiù
láo jiù
kǒng jiù
fù jiù
bù jiù
⒈ 非常难过；很痛苦。
引《诗·小雅·杕杜》：“匪载匪来，忧心孔疚。”
郑玄笺：“疚，病也。”
三国魏曹丕《短歌行》：“我独孤煢，怀此百离。忧心孔疚，莫我能知。”
唐柳宗元《吊屈原文》：“先生之不从世兮，惟道是就。支离抢攘兮，遭世孔疚。”
孔kǒng(1)（名）洞；窟窿；眼儿：鼻～｜毛～｜这座石桥有七个～。(2)〈方〉量词；用于窑洞：一～土窑。(3)（Kǒnɡ）姓。
疚读音：jiù疚jiù（形）对于自己的错误感到内心痛苦。