kǒng dān
kǒng cuì
kǒng zūn
kǒng jiē
kǒng fù
kǒng táng
kǒng zhèng
kǒng rèn
kǒng shuò
kǒng niǎo
kǒng qún
kǒng shū
kǒng mén
kǒng jí
kǒng xià
kǒng xié
kǒng zāng
kǒng fǔ
kǒng yàn
kǒng luán
kǒng jiāo
kǒng xì
kǒng láo
kǒng lì
kǒng xiōng
kǒng hú
kǒng zēng
kǒng kǒu
kǒng zuǒ
kǒng mào
kǒng jiǎ
kǒng dòng
kǒng huái
kǒng qiào
kǒng xiū
kǒng yáng
kǒng zhāng
kǒng chì
kǒng míng
kǒng jué
kǒng jiù
kǒng zhāng
kǒng yán
kǒng jiā
kǒng zhōu
kǒng hào
kǒng yuē
kǒng jī
kǒng xué
kǒng mò
kǒng mù
kǒng gōng
kǒng jiē
kǒng duō
kǒng zhào
kǒng yàn
kǒng yǎn
kǒng zǐ
kǒng guī
kǒng wǔ
kǒng shí
kǒng zhāo
kǒng gài
kǒng dé
kǒng jiào
kǒng mèng
kǒng jí
kǒng wēi
kǒng yè
kǒng miào
kǒng dào
kǒng shì
kǒng yáo
kǒng xíng
kǒng bì
kǒng jí
kǒng yīn
kǒng wéi
kǒng xí
kǒng lín
kǒng rén
kǒng dǐng
kǒng zhí
kǒng qiáo
kǒng jiān
kǒng fù
kǒng lǎo
kǒng xuān
kǒng xiū
kǒng yóu
kǒng wǔ
kǒng shèng
kǒng cuì
kǒng fāng
kǒng miào
kǒng què
kǒng róng
kǒng jìng
chuān xué
qì xué
shòu xué
guō xué
kū xué
tóng xué
bèi xué
xià xué
dì xué
qián xué
zuàn xué
jué xué
xì xué
qǐn xué
qiè xué
dòu xué
miào xué
hú xué
fù xué
yíng xué
kū xué
ěr xué
gǒng xué
guì xué
shǔ xué
quán xué
shù xué
juě xué
sān xué
lóng xué
guǎn xué
fēng xué
jué xué
mù xué
jǐng xué
zī xué
pì xué
shòu xué
xī xué
jiǎn xué
guài xué
fěi xué
diǎn xué
fù xué
kuí xué
fēng xué
yuán xué
hán xué
dòng xué
dèng xué
jiāo xué
zǒu xué
lì xué
hǔ xué
sǎo xué
luò xué
jìn xué
yīn xué
kōng xué
bì xué
sǐ xué
jīn xué
kuàng xué
bǐng xué
gēng xué
dān xué
shù xué
lín xué
jiào xué
qiào xué
āo xué
mù xué
jié xué
záo xué
jiǎo xué
fèng xué
hù xué
cháo xué
zéi xué
ōu xué
dào xué
yǒu xué
jīng xué
kuàng xué
zào xué
yǐ xué
zhēn xué
kē xué
bèng xué
kǒng xué
tóng xué
luán xué
huì xué
guàn xué
diǎn xué
xūn xué
孔穴kǒngxué
(1) 孔洞;洞穴
英cavity;hole⒈ 洞孔；穴洞。
引汉班固《白虎通·情性》：“山亦有金石累积，亦有孔穴出云布雨，以润天下。”
北魏郦道元《水经注·泗水》：“山东西二十里，高秀独出，积石相临，殆无土壤，石间多孔穴，洞达相通，往往有如数间屋处。其俗谓之嶧孔。”
唐元稹《分水岭》诗：“偶值当途石，蹙缩又纵横；有时遭孔穴，变作呜咽声。”
冰心《寄小读者》一：“姊姊，你走了，我们想你的时候，可以拿一条很长的竹竿子，从我们的院子里，直穿到对面你们的院子去，穿成一个孔穴。我们从那孔穴里，可以彼此看见。”
⒉ 人体的穴位。
引唐刘知几《史通·书志》：“四支六府，痾瘵所缠，苟详其孔穴，则砭灼无误，此养生之尤急也。”
《旧唐书·太宗纪下》：“制决罪人不得鞭背，以明堂孔穴针灸之所。”
洞穴。
孔kǒng(1)（名）洞；窟窿；眼儿：鼻～｜毛～｜这座石桥有七个～。(2)〈方〉量词；用于窑洞：一～土窑。(3)（Kǒnɡ）姓。
穴读音：xué穴xué(1)（名）岩洞；泛指地上或某些建筑物上的坑或孔；动物的窝。(2)（名）墓穴。(3)（名）医学上指人体上可以进行针灸的部位。也叫穴位或穴道。(4)（名）姓。