yù xián
yù méng
yù jù
yù lùn
yù tú
yù bǔ
yù zhāng
yù zhōu
yù bǎng
yù jiāo
yù jiàn
yù shù
yù jiè
yù yǎng
yù yù
yù guān
yù fù
yù gào
yù jiàn
yù jiè
yù cān
yù zhāng
yù xiá
yù cè
yù bèi
yù xíng
yù zǎo
yù yuán
yù dài
yù chì
yù shùn
yù ràng
yù bì
yù hé
yù dìng
yù jiào
yù qī
yù xiǎng
yù shè
yù fáng
gē ràng
tuī ràng
nì ràng
jìng ràng
yù ràng
qū ràng
xuān ràng
jiāo ràng
cí ràng
bì ràng
yī ràng
liǎng ràng
kěn ràng
rén ràng
xùn ràng
gōng ràng
chǐ ràng
mín ràng
jiǎng ràng
huì ràng
xùn ràng
xiāng ràng
gù ràng
kè ràng
fàng ràng
qiáo ràng
zūn ràng
yīn ràng
zǔ ràng
dé ràng
zhì ràng
duǒ ràng
gòu ràng
qiàn ràng
xì ràng
zū ràng
wēi ràng
gù ràng
qū ràng
lián ràng
qiān ràng
jiù ràng
xiǎo ràng
shàn ràng
qiē ràng
chéng ràng
sù ràng
bù ràng
huī ràng
chū ràng
jǐn ràng
kuì ràng
jìn ràng
jǐn ràng
fèn ràng
le ràng
hē ràng
jié ràng
hù ràng
zhuǎn ràng
lǐ ràng
tuì ràng
dǐ ràng
rěn ràng
shǔ ràng
qiào ràng
jiāo ràng
jiào ràng
sān ràng
yú ràng
yì ràng
bēi ràng
yǔn ràng
qiān ràng
cí ràng
qiǎn ràng
qián ràng
yuàn ràng
zhū ràng
chōng ràng
liú ràng
shì ràng
bù ràng
shàn ràng
kuān ràng
láo ràng
chén ràng
⒈ 春秋战国间晋人。为晋卿智瑶家臣。 晋出公二十二年(公元前453年) 赵、韩、魏共灭智氏。豫让用漆涂身，吞炭使哑，暗伏桥下，谋刺赵襄子未遂，后为赵襄子所捕。临死时，求得赵襄子衣服，拔剑击斩其衣，以示为主复仇，然后伏剑自杀。见《史记·刺客列传》。
引《吕氏春秋·论威》：“冉叔誓必死於田侯，而齐国皆惧； 豫让必死於襄子，而赵氏皆恐； 成荆致死於韩主，而周人皆畏。”
唐张九龄《上姚令公书》：“君侯察其苟附及不轻受，就而厚之，因而用之，则禽息之首，为知己而必碎； 豫让之身，感国士而能漆。”
后亦泛指刺客。 明无名氏《鸣凤记·陆姑救易》：“欲存豫让心，先试荆軻剑。”
陈衍《辽诗纪事·耶律乙辛＜十香词＞》：“上尝召登（单登 ）弹筝。后諫曰：‘此叛家婢，女中独无豫让乎，安得轻近御前？’”
人名。生卒年不详，战国时晋人。初事范中行氏，不为重用，又事知伯，知伯以国士待之。后知伯为赵襄子所灭，让漆身为癞，吞炭为哑，使人不复识其形状，欲刺赵襄子，为知伯复仇，事不成而死。
豫yù(1)（形）〈书〉欢喜；快乐：面有不～之色。(2)（形）〈书〉安适：逸～亡身。豫yù同“预”。豫yù（名）河南别称。
让读音：ràng让ràng(1)（动）把方便或好处给别人：见困难就上；见荣誉就～。(2)（动）请别人接受招待：～茶｜把人家～进屋里。(3)（动）索取一定的代价；把财物的所有权转移给别人。(4)（动）表示指使、容许或听任：谁～你来的？｜～我仔细想｜～高山低头；叫河水让路。(5)（介）被；叫：行李～雨给淋了。