jǐn ràng
jiāo ràng
qiē ràng
xiǎo ràng
xuān ràng
tuì ràng
bù ràng
wēi ràng
kè ràng
qū ràng
hē ràng
zūn ràng
huì ràng
dé ràng
zhuǎn ràng
chéng ràng
fàng ràng
shàn ràng
yǔn ràng
jié ràng
lián ràng
shì ràng
jìng ràng
qiān ràng
gōng ràng
nì ràng
sān ràng
sù ràng
yī ràng
chén ràng
jiù ràng
láo ràng
jiào ràng
huī ràng
qiǎn ràng
tuī ràng
yì ràng
xùn ràng
gù ràng
zhū ràng
liú ràng
bì ràng
kuān ràng
gē ràng
gù ràng
yù ràng
yuàn ràng
shǔ ràng
chū ràng
mín ràng
chǐ ràng
zǔ ràng
qū ràng
zū ràng
zhì ràng
le ràng
kuì ràng
qiàn ràng
bù ràng
qiáo ràng
rěn ràng
gòu ràng
rén ràng
dǐ ràng
chōng ràng
qián ràng
cí ràng
liǎng ràng
jiǎng ràng
xùn ràng
jiāo ràng
duǒ ràng
cí ràng
qiān ràng
yú ràng
hù ràng
lǐ ràng
yīn ràng
jǐn ràng
jìn ràng
xiāng ràng
xì ràng
fèn ràng
bēi ràng
shàn ràng
qiào ràng
kěn ràng
⒈ 谦让。
引《南史·谢朓传》：“撝让之美，本出人情。”
宋王谠《唐语林·夙慧》：“上犹惕厉不已，撝让数四。”
清王应奎《柳南随笔》卷二：“加公朱紱，撝让不受。”
1. 分裂；剖开。
2. 挥；挥散。
3. 指挥。
4. 挥动。
5. 挥手呵斥或挥手示退。
6. 谦抑。
让读音：ràng让ràng(1)（动）把方便或好处给别人：见困难就上；见荣誉就～。(2)（动）请别人接受招待：～茶｜把人家～进屋里。(3)（动）索取一定的代价；把财物的所有权转移给别人。(4)（动）表示指使、容许或听任：谁～你来的？｜～我仔细想｜～高山低头；叫河水让路。(5)（介）被；叫：行李～雨给淋了。