shàn ràng
shàn ài
shàn tuì
shàn cháng
shàn yí
shàn měi
shàn mìng
shàn zhì
shàn yè
shàn fù
shàn guǎn
shàn gòu
shàn lì
shàn quán
shàn guó
shàn wò
shàn zì
shàn xīng
shàn shì
shàn shì
shàn chǒng
shàn cháng
shàn shēng
shàn shī
shàn dì
shàn chǎng
shàn bǐng
shàn qiáng
shàn zhuān
shàn cháo
shàn bù
xùn ràng
kuān ràng
xiāng ràng
gù ràng
mín ràng
cí ràng
lǐ ràng
wēi ràng
zhì ràng
dǐ ràng
jiāo ràng
kěn ràng
bēi ràng
tuì ràng
kuì ràng
rén ràng
sù ràng
xiǎo ràng
hē ràng
shàn ràng
yī ràng
qū ràng
zūn ràng
gē ràng
qiān ràng
tuī ràng
rěn ràng
le ràng
gù ràng
bì ràng
qiào ràng
jǐn ràng
zhū ràng
qiē ràng
xì ràng
qiān ràng
fàng ràng
jiāo ràng
gòu ràng
yù ràng
chén ràng
gōng ràng
bù ràng
yì ràng
zǔ ràng
láo ràng
jìng ràng
liú ràng
jiào ràng
chōng ràng
huī ràng
sān ràng
dé ràng
zū ràng
hù ràng
zhuǎn ràng
nì ràng
qiáo ràng
jǐn ràng
yuàn ràng
jiù ràng
shàn ràng
bù ràng
fèn ràng
qiǎn ràng
chǐ ràng
jié ràng
shǔ ràng
yú ràng
liǎng ràng
xuān ràng
qiàn ràng
qū ràng
shì ràng
xùn ràng
chū ràng
kè ràng
jìn ràng
jiǎng ràng
yīn ràng
huì ràng
chéng ràng
qián ràng
duǒ ràng
cí ràng
lián ràng
yǔn ràng
⒈ 禅让。擅，通“禪”。
引《荀子·正论》：“世俗之为説者曰：‘ 尧舜擅让。’是不然。”
杨倞注：“擅与‘禪’同。‘墠’亦同义。谓除地为墠，告天而传位也。后因谓之禪位。”
擅shàn(1)（动）擅自：～离职守。(2)（动）长于；善于：不～辞令。
让读音：ràng让ràng(1)（动）把方便或好处给别人：见困难就上；见荣誉就～。(2)（动）请别人接受招待：～茶｜把人家～进屋里。(3)（动）索取一定的代价；把财物的所有权转移给别人。(4)（动）表示指使、容许或听任：谁～你来的？｜～我仔细想｜～高山低头；叫河水让路。(5)（介）被；叫：行李～雨给淋了。