yí sì
yí fēn
yí liáo
yí jū
yí gù
yí tǎn
yí shān
yí gòu
yí kǎo
yí líng
yí cán
yí zú
yí yú
yí jī
yí huāng
yí miè
yí qū
yí guāng
yí cháo
yí qīn
yí kuàng
yí lè
yí máo
yí xià
yí zǔ
yí guǎn
yí jiǎn
yí tiǎn
yí dàng
yí bēi
yí yóu
yí chuáng
yí děng
yí yǔ
yí chàng
yí lù
yí shì
yí jì
yí tài
yí huǐ
yí rán
yí guān
yí yán
yí píng
yí fù
yí pán
yí mǐn
yí fú
yí huì
yí mù
yí mò
yí shāng
yí shuō
yí dào
yí mán
yí dàn
yí gēng
yí yì
yí lún
yí mù
yí dá
yí chōu
yí xiǎn
yí gē
yí mèi
yí zōng
yí zhí
yí dí
yí luò
yí zōu
yí yǎ
yí fú
yí qín
yí jiè
yí yì
yí dàn
yí guǐ
yí lóng
yí bái
yí yú
yí tíng
yí yóu
yí jiǎo
yí yì
yí cuì
yí zào
yí hào
yí dūn
yí lù
yí mí
⒈ 谓性情平和厚重。
引《管子·地员》：“士女皆好，其民工巧。其泉黄白，其人夷姤。”
郭沫若等集校引王绍兰云：“《説文》：‘夷，平也。’……姤，读为‘垕’。‘垕’即‘厚’之古文。”
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
姤读音：gòu,dù[ gòu ]1. 善；好：“其人夷姤。”
2. 邪恶：“咨姤嫮之难并兮。”
3. 相遇。