yí mǐn
yí tiǎn
yí kuàng
yí xiǎn
yí tíng
yí chàng
yí zhí
yí fú
yí qīn
yí guǎn
yí zú
yí huì
yí jiè
yí shān
yí yú
yí yóu
yí miè
yí qū
yí sì
yí yán
yí shuō
yí dàng
yí mèi
yí zào
yí mò
yí xià
yí chuáng
yí gē
yí huǐ
yí guǐ
yí bái
yí mù
yí guān
yí píng
yí lù
yí guāng
yí dàn
yí lóng
yí mù
yí jì
yí yǔ
yí jū
yí shì
yí lù
yí jī
yí zōu
yí yǎ
yí rán
yí pán
yí kǎo
yí fù
yí liáo
yí bēi
yí huāng
yí yóu
yí zōng
yí qín
yí zǔ
yí líng
yí cháo
yí chōu
yí mán
yí luò
yí gēng
yí jiǎo
yí fú
yí cuì
yí fēn
yí tài
yí dí
yí hào
yí yú
yí lún
yí mí
yí yì
yí jiǎn
yí yì
yí yì
yí tǎn
yí dūn
yí gòu
yí máo
yí dàn
yí gù
yí děng
yí dào
yí lè
yí cán
yí dá
yí shāng
wū miè
xī miè
yù miè
qiāng miè
chǎn miè
yì miè
qǐn miè
huǐ miè
xiǔ miè
dǎ miè
xiàn miè
cuī miè
kān miè
xī miè
niè miè
huàn miè
lù miè
huàn miè
fén miè
mí miè
qín miè
xiāo miè
jué miè
pū miè
jué miè
chú miè
zú miè
kè miè
kū miè
qǐ miè
liè miè
shì miè
gōng miè
juān miè
pēng miè
cán miè
diāo miè
xuē miè
kuì miè
qù miè
mí miè
fèi miè
jì miè
sī miè
tǎo miè
zéi miè
huàn miè
míng miè
duàn miè
yān miè
fáng miè
huài miè
chéng miè
zhǎn miè
wú miè
qī miè
xiāo miè
jiǎn miè
jiāo miè
huǐ miè
yǔn miè
bō miè
sàn miè
mó miè
huì miè
wù miè
pò miè
lún miè
qīng miè
màn miè
huī miè
wéi miè
è miè
jiān miè
wū miè
sào miè
bīn miè
shēng miè
méng miè
gé miè
tú miè
wáng miè
diàn miè
mǐn miè
àn miè
mó miè
rù miè
jiù miè
jì miè
biàn miè
zhū miè
shí miè
cù miè
tì miè
jiān miè
dàng miè
bào miè
guī miè
jiǎo miè
tì miè
mó miè
tián miè
yǔn miè
jiàn miè
chú miè
xiāo miè
zuó miè
yí miè
fù miè
shēng miè
mái miè
sǎo miè
qiān miè
yǎn miè
qīn miè
fǔ miè
xī miè
míng miè
yān miè
jìn miè
lè miè
chǎn miè
pú miè
sǐ miè
āi miè
fán miè
jī miè
夷灭yímiè
(1) 消灭;[.好工具]杀尽
英massacre;perish(2) 埋没;埋起來
英bury⒈ 诛杀；消灭。
引《史记·吕太后本纪》：“今皆已夷灭诸吕，而置所立，即长用事，吾属无类矣。”
三国魏阮籍《大人先生传》：“秦破六国，并兼其地，夷灭诸侯，南面称帝。”
康有为《大同书》乙部第二章：“故今百年之中，诸弱小国必尽夷灭，诸君主专制体必尽扫除。”
⒉ 湮灭，毁坏。
引北魏郦道元《水经注·渠水》：“梁王增筑，以为吹臺，城隍夷灭，略存故迹。”
诛灭。
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
灭读音：miè灭miè(1)（动）熄灭：火～了｜灯～了。(2)（动）使熄灭：～灯｜沙土可以～火。(3)（动）淹没：～顶。(4)（动）消灭；灭亡：自生自～｜物质～。(5)（动）使不存在；使消灭：～蝇｜长自己志气；～敌人威风。