yí lún
yí mèi
yí mǐn
yí huì
yí dūn
yí tǎn
yí lù
yí liáo
yí cuì
yí yǔ
yí rán
yí guǎn
yí yóu
yí děng
yí dí
yí dàn
yí zào
yí jiǎn
yí yì
yí cháo
yí xià
yí zōu
yí yú
yí lè
yí miè
yí pán
yí gēng
yí yì
yí píng
yí líng
yí dào
yí jiè
yí guǐ
yí guāng
yí dàng
yí dàn
yí tài
yí gē
yí qū
yí bái
yí chàng
yí yóu
yí huāng
yí yì
yí qīn
yí xiǎn
yí mò
yí lóng
yí shāng
yí yán
yí fú
yí tíng
yí lù
yí hào
yí zǔ
yí kuàng
yí fú
yí mí
yí jū
yí shān
yí shuō
yí mù
yí mù
yí chuáng
yí yú
yí bēi
yí jì
yí mán
yí jiǎo
yí luò
yí sì
yí zhí
yí chōu
yí shì
yí gòu
yí jī
yí guān
yí yǎ
yí gù
yí zōng
yí cán
yí máo
yí kǎo
yí qín
yí fù
yí huǐ
yí zú
yí dá
yí tiǎn
yí fēn
⒈ 本指以钩镰贴地割草，引申为铲除；删除。
引《新唐书·吴兢传》：“子弟，国之根源，可使枯竭哉！皇家枝干，夷芟略尽。”
宋欧阳修《圣俞会饮》诗：“遗编最爱孙武説，往往曹杜遭夷芟。”
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
芟读音：shān芟shān（动）割草。