yí zú
yí huāng
yí liáo
yí dàn
yí yú
yí mí
yí gē
yí tǎn
yí hào
yí tài
yí shān
yí shì
yí shuō
yí yú
yí jiè
yí fēn
yí huì
yí děng
yí miè
yí huǐ
yí chàng
yí xià
yí mèi
yí fú
yí jiǎn
yí gòu
yí zhí
yí mù
yí zōu
yí fú
yí fù
yí dào
yí mán
yí mù
yí píng
yí mǐn
yí gù
yí yóu
yí jī
yí cuì
yí dí
yí lè
yí qín
yí luò
yí guǐ
yí yóu
yí gēng
yí kuàng
yí lún
yí yì
yí cháo
yí jiǎo
yí zǔ
yí bēi
yí lù
yí zōng
yí shāng
yí guǎn
yí zào
yí pán
yí dàn
yí jì
yí qīn
yí bái
yí yán
yí líng
yí dūn
yí jū
yí kǎo
yí lóng
yí chuáng
yí tíng
yí mò
yí xiǎn
yí chōu
yí guān
yí sì
yí dá
yí tiǎn
yí qū
yí cán
yí yǔ
yí lù
yí yǎ
yí rán
yí máo
yí dàng
yí guāng
yí yì
yí yì
⒈ 终止；止息。
引《诗·大雅·瞻卬》：“蟊贼蟊疾，靡有夷届。”
郑玄笺：“届，极也。其为残酷痛疾於民，如蟊贼之害禾稼然，为之无常，亦无止息时。”
清陈确《翠薄山房帖》：“俾后学之心，颠倒回惑，垂五百年，靡有夷届。”
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
届读音：jiè届jiè(1)（动）到（时候）。(2)（量）略同于“次”；用于定期的会议或毕业的班级等：本～毕业生。