yí yì
yí jiǎn
yí dá
yí zǔ
yí jū
yí lù
yí yú
yí gēng
yí jiǎo
yí miè
yí kuàng
yí zào
yí yóu
yí zú
yí yǔ
yí bái
yí tǎn
yí guāng
yí dūn
yí mán
yí qīn
yí píng
yí gē
yí yú
yí shì
yí liáo
yí huǐ
yí mù
yí lù
yí lún
yí fēn
yí huāng
yí jì
yí yì
yí luò
yí zōng
yí guǎn
yí dàn
yí cháo
yí mǐn
yí lè
yí líng
yí fù
yí dào
yí zōu
yí chuáng
yí yì
yí tiǎn
yí huì
yí fú
yí yǎ
yí xià
yí bēi
yí mí
yí jiè
yí mù
yí tíng
yí gù
yí tài
yí fú
yí sì
yí shān
yí mèi
yí pán
yí yóu
yí guān
yí dàng
yí yán
yí hào
yí mò
yí rán
yí lóng
yí shuō
yí qū
yí qín
yí dàn
yí jī
yí cán
yí dí
yí gòu
yí kǎo
yí xiǎn
yí zhí
yí děng
yí chōu
yí shāng
yí guǐ
yí chàng
yí máo
yí cuì
⒈ 平坦。
引唐张九龄《荆州卧病有怀》诗：“世路少夷坦， 孟门未嶇嶔。”
⒉ 指平坦之地。
引宋范成大《吴船录》卷上：“一轩正对大面山，一上六十里，有夷坦曰芙蓉平，道人於彼种芎。”
⒊ 平易坦率。
引《南史·文学传·颜协》：“﹝谢善勛﹞醉后輒张眼大駡，虽復贵贱亲疏无所择也，时谓之谢方眼，而胸衿夷坦，有士君子之操焉。”
明李东阳《张公墓志铭》：“公长髯伟干，襟量夷坦。”
清龚自珍《与人笺》三：“夷坦酣嬉於人，人以机械至，吾子觉，大恨，屡受侮。”
⒋ 安详自若貌。
引唐元稹《何满子歌·张湖南座为唐有熊作》：“此时有熊踏华筵，未吐芳词貌夷坦。”
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
坦读音：tǎn坦tǎn(1)（形）本义：平而宽广：平而宽广(2)（形）坦白；坦率。(3)（形）心里安定：～然｜～荡。