yí máo
yí zōu
yí mǐn
yí mù
yí huǐ
yí gù
yí xiǎn
yí yóu
yí jiè
yí miè
yí gē
yí lè
yí guān
yí jū
yí píng
yí qū
yí lù
yí pán
yí yóu
yí chuáng
yí yì
yí yú
yí děng
yí gēng
yí fú
yí jiǎo
yí yì
yí yú
yí líng
yí tíng
yí hào
yí yǎ
yí zhí
yí huāng
yí bái
yí dào
yí qín
yí jì
yí shāng
yí lù
yí rán
yí cán
yí cuì
yí guāng
yí cháo
yí sì
yí liáo
yí yǔ
yí bēi
yí shān
yí fēn
yí dàng
yí huì
yí tǎn
yí kǎo
yí chōu
yí guǐ
yí yì
yí fú
yí lóng
yí jiǎn
yí tài
yí lún
yí shuō
yí dàn
yí shì
yí mò
yí qīn
yí xià
yí zú
yí dá
yí zōng
yí zào
yí fù
yí luò
yí tiǎn
yí dàn
yí chàng
yí mèi
yí dūn
yí gòu
yí mí
yí kuàng
yí mù
yí yán
yí jī
yí dí
yí mán
yí zǔ
yí guǎn
⒈ 古代对西南少数民族之称。
引《后汉书·西南夷传》：“夷獠咸以竹王非血气所生，甚重之，求为立后。”
《梁书·徐文盛传》：“文盛推心抚慰，示以威德， 夷獠感之，风俗遂改。”
唐韩愈《黄家贼事宜状》：“其贼并是夷獠，亦无城郭可居，依山傍险，自称洞主。”
⒉ 指外国侵略者。
引清张际亮《传闻》诗：“翁山士马伤亡尽， 支海夷獠笑舞来。”
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
獠读音：liáo獠liáo〔獠牙〕露在嘴外的长牙。