yí mǐn
yí miè
yí tíng
yí yú
yí qín
yí huì
yí tǎn
yí dàn
yí yóu
yí kuàng
yí mù
yí yì
yí huāng
yí mù
yí líng
yí lè
yí hào
yí jū
yí fù
yí děng
yí pán
yí gē
yí lù
yí lún
yí shì
yí dá
yí fú
yí gòu
yí liáo
yí huǐ
yí fēn
yí jì
yí gēng
yí xiǎn
yí cháo
yí guān
yí bēi
yí mí
yí shāng
yí mò
yí tiǎn
yí mèi
yí yì
yí xià
yí yì
yí guǐ
yí zú
yí lù
yí yóu
yí bái
yí tài
yí shuō
yí yǎ
yí gù
yí dí
yí qū
yí dào
yí dūn
yí zhí
yí qīn
yí dàng
yí guǎn
yí zào
yí zǔ
yí chōu
yí shān
yí dàn
yí máo
yí zōng
yí yǔ
yí píng
yí cán
yí jiè
yí cuì
yí kǎo
yí zōu
yí yú
yí jiǎn
yí jiǎo
yí mán
yí guāng
yí rán
yí sì
yí chuáng
yí chàng
yí fú
yí jī
yí yán
yí luò
yí lóng
⒈ 愉快；喜悦。
引《诗·商颂·那》：“我有嘉客，亦不夷懌。”
汉应劭《风俗通·怪神·世间多有见怪惊怖以自伤者》：“宣意遂解，甚夷懌，由是瘳平。”
清姚莹《朝议大夫刑部郎中加四品衔从祖惜抱先生行状》：“閔閔乎聚之於錙銖，夷懌以善虚，志若婴儿之柔。”
愉悦喜乐。
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
怿读音：yì怿yì（动）欢喜。