yí mí
yí zú
yí píng
yí tài
yí dàn
yí miè
yí líng
yí jiè
yí děng
yí dàng
yí shì
yí zōng
yí dí
yí jiǎo
yí lóng
yí yǔ
yí qín
yí chōu
yí xiǎn
yí guǎn
yí mán
yí dá
yí yì
yí cháo
yí guǐ
yí xià
yí guāng
yí lún
yí yì
yí zǔ
yí dūn
yí tiǎn
yí shuō
yí tíng
yí yì
yí qū
yí mǐn
yí mù
yí guān
yí kǎo
yí cuì
yí fú
yí kuàng
yí pán
yí jiǎn
yí huāng
yí máo
yí gēng
yí gù
yí zhí
yí rán
yí yóu
yí zōu
yí mò
yí mèi
yí qīn
yí luò
yí dàn
yí yǎ
yí fú
yí hào
yí fēn
yí sì
yí shān
yí jī
yí yú
yí shāng
yí chuáng
yí huǐ
yí yán
yí cán
yí bēi
yí mù
yí fù
yí chàng
yí bái
yí yú
yí jì
yí lù
yí gòu
yí huì
yí yóu
yí dào
yí jū
yí gē
yí liáo
yí tǎn
yí zào
yí lè
yí lù
⒈ 伯夷与盗跖的并称。古谓前者清廉，后者贪暴，常以喻善恶迥异之人。
引南朝陈沉炯《独酌谣》：“彭殤无异葬， 夷跖可同朝。”
明谢肇淛《五杂俎·事部一》：“歷官半世，而尺寸未闻；立身累朝，而夷跖不定：是用世之具与官人之术两失之也！”
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
跖读音：zhí跖zhí同“”。