yí luò
yí zōng
yí kuàng
yí shuō
yí yǔ
yí guāng
yí yǎ
yí zhí
yí liáo
yí dí
yí cuì
yí yóu
yí líng
yí shì
yí zào
yí guǐ
yí lóng
yí shān
yí máo
yí gù
yí mò
yí lè
yí dàn
yí fù
yí chōu
yí mèi
yí guān
yí tài
yí mán
yí bái
yí tíng
yí chàng
yí zǔ
yí dào
yí huì
yí jiè
yí xiǎn
yí mù
yí qín
yí huāng
yí shāng
yí jū
yí kǎo
yí děng
yí hào
yí dūn
yí gēng
yí mǐn
yí jiǎn
yí píng
yí jī
yí fú
yí yì
yí lù
yí dàng
yí yú
yí mí
yí bēi
yí xià
yí zú
yí zōu
yí sì
yí lù
yí guǎn
yí chuáng
yí cháo
yí yán
yí fú
yí miè
yí pán
yí gē
yí jiǎo
yí rán
yí huǐ
yí cán
yí qū
yí lún
yí yì
yí qīn
yí mù
yí tiǎn
yí fēn
yí yóu
yí yú
yí gòu
yí dàn
yí jì
yí yì
yí dá
yí tǎn
⒈ 伯夷和商山四皓的合称。同为避乱君而隐遁，古称高节之士。
引《三国志·魏志·管宁传》：“弘农太守何楨等递荐昭（胡昭 ）曰：‘天真高絜，老而弥篤。玄虚静素，有夷皓之节。’”
晋陶潜《感士不遇赋》：“故夷皓有安归之嘆， 三閭发已矣之哀。悲夫！”
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
皓读音：hào皓hào(1)（形）白；洁白。(2)（形）明亮。