kuāng jiào
kuāng kuò
kuāng zhù
kuāng shí
kuāng chuáng
kuāng fù
kuāng jiù
kuāng jiù
kuāng fú
kuāng fèng
kuāng zhèn
kuāng xié
kuāng chì
kuāng yì
kuāng yì
kuāng sú
kuāng jiàn
kuāng yǒng
kuāng zàn
kuāng zhí
kuāng lì
kuāng xiāng
kuāng guō
kuāng zuǒ
kuāng sù
kuāng bì
kuāng wéi
kuāng jì
kuāng ráng
kuāng rǎng
kuāng jūn
kuāng lì
kuāng jí
kuāng lú
kuāng hé
kuāng è
kuāng shì
kuāng zhèng
kuāng jiàn
kuāng zǐ
kuāng zhèng
kuāng miù
kuāng chì
kuāng dǎo
kuāng lǐng
kuāng yù
kuāng lǜ
kuāng fù
kuāng fú
kuāng yè
kuāng bèi
kuāng chì
kuāng guò
kuāng dāng
kuāng bǔ
kuāng bì
kuāng zhěng
kuāng bà
kuāng jiǎo
kuāng jì
kuāng yùn
kuāng jù
kuāng zàn
kuāng guó
kuāng yuè
kuāng jì
kuāng là
kuāng chí
kuāng zhì
kuāng yáo
kuāng gǔ
kuāng bì
kuāng suàn
kuāng jiū
kuāng kùn
kuāng shén
kuāng hù
kuāng gǎi
kuāng yán
kuāng làng
kuāng níng
kuāng wéi
kuāng rén
kuāng gé
kuāng dǐng
kuāng xiāng
kuāng lì
kuāng shì
kuāng nán
kuāng piáo
kuāng dìng
kuāng yòu
kuāng wèi
kuāng jū
kuāng fǔ
kuāng guī
kuāng sòng
kuāng wēi
kuāng zhèng
kuāng shān
kuāng yì
kuāng zuò
kuāng shì
⒈ 指出错误，劝人改正。
引清黎庶昌《＜续古文辞类纂＞序》：“无锡薛叔耘，颇与商订此编； 桐城萧穆敬甫，虽未録其文，而匡諍启发，裨助宏多，皆孔子所谓益友也。”
匡kuāng(1)（动）〈书〉纠正：～正｜～谬。(2)（动）〈书〉帮助；救：～助。(3)（动）〈方〉估计：～计｜～算。(4)（动）料(5)（动）（多见于早期白话）：不～。(6)（动）（Kuānɡ）姓。
诤读音：zhèng诤zhèng（动）〈书〉直爽地劝告。～友｜～言。