kuāng yǒng
kuāng bì
kuāng dǎo
kuāng zàn
kuāng xiāng
kuāng zhèng
kuāng piáo
kuāng guī
kuāng guò
kuāng shì
kuāng là
kuāng fèng
kuāng zhì
kuāng shì
kuāng jì
kuāng è
kuāng jù
kuāng bà
kuāng zhěng
kuāng sòng
kuāng chì
kuāng zǐ
kuāng zhí
kuāng kuò
kuāng bì
kuāng yì
kuāng zhèng
kuāng jiù
kuāng shén
kuāng chuáng
kuāng bèi
kuāng kùn
kuāng wèi
kuāng ráng
kuāng gé
kuāng yuè
kuāng jiào
kuāng xié
kuāng shān
kuāng yáo
kuāng wéi
kuāng zuǒ
kuāng rǎng
kuāng yù
kuāng hù
kuāng jì
kuāng zhèn
kuāng shì
kuāng guó
kuāng jiǎo
kuāng dāng
kuāng yè
kuāng fú
kuāng gǔ
kuāng guō
kuāng jiàn
kuāng xiāng
kuāng wēi
kuāng suàn
kuāng zhù
kuāng yùn
kuāng lú
kuāng jiàn
kuāng lǜ
kuāng zuò
kuāng jì
kuāng zàn
kuāng fǔ
kuāng yì
kuāng jū
kuāng jí
kuāng fù
kuāng lì
kuāng làng
kuāng lì
kuāng dìng
kuāng sù
kuāng bǔ
kuāng níng
kuāng chí
kuāng jiū
kuāng chì
kuāng fú
kuāng dǐng
kuāng bì
kuāng gǎi
kuāng nán
kuāng yì
kuāng chì
kuāng hé
kuāng lì
kuāng jiù
kuāng zhèng
kuāng sú
kuāng miù
kuāng fù
kuāng lǐng
kuāng yán
kuāng jūn
kuāng wéi
kuāng yòu
kuāng rén
kuāng shí
⒈ 比喻辅佐明君。
引唐卢照邻《中和乐·歌公卿》：“歌云佐汉，捧日匡尧。”
唐周昙《三代门·夏禹》诗：“司空定有匡尧术，九载之前何处来？”
前蜀杜光庭《张崇胤修庐山九天真君还愿醮词》：“乞为臣更蠲罪録，永削灾缠；成匡尧讚禹之功，享二首六身之罪。”
匡kuāng(1)（动）〈书〉纠正：～正｜～谬。(2)（动）〈书〉帮助；救：～助。(3)（动）〈方〉估计：～计｜～算。(4)（动）料(5)（动）（多见于早期白话）：不～。(6)（动）（Kuānɡ）姓。
尧读音：yáo古人名。传说中的中国 古代帝王。号陶唐氏，史称唐尧。他死后通过禅让制度由舜继位。