kuāng bèi
kuāng sù
kuāng shí
kuāng zhèng
kuāng rén
kuāng shì
kuāng zhèng
kuāng lì
kuāng bà
kuāng wéi
kuāng yán
kuāng zàn
kuāng guò
kuāng miù
kuāng zuò
kuāng jiǎo
kuāng yǒng
kuāng yì
kuāng yòu
kuāng guó
kuāng wēi
kuāng hù
kuāng xiāng
kuāng fǔ
kuāng yuè
kuāng dǐng
kuāng jiù
kuāng gé
kuāng sòng
kuāng lǜ
kuāng ráng
kuāng làng
kuāng fú
kuāng lú
kuāng zhù
kuāng yì
kuāng jiàn
kuāng gǔ
kuāng zuǒ
kuāng níng
kuāng zhèng
kuāng shén
kuāng chí
kuāng chuáng
kuāng chì
kuāng sú
kuāng jí
kuāng guī
kuāng xié
kuāng jiù
kuāng dìng
kuāng chì
kuāng è
kuāng jū
kuāng jì
kuāng là
kuāng dǎo
kuāng xiāng
kuāng zhèn
kuāng fù
kuāng bì
kuāng zhí
kuāng lì
kuāng jì
kuāng jiàn
kuāng jūn
kuāng jiū
kuāng bì
kuāng zàn
kuāng zhěng
kuāng yè
kuāng piáo
kuāng wèi
kuāng yì
kuāng jì
kuāng yù
kuāng bǔ
kuāng gǎi
kuāng zǐ
kuāng kùn
kuāng dāng
kuāng yáo
kuāng suàn
kuāng nán
kuāng fèng
kuāng kuò
kuāng jiào
kuāng yùn
kuāng chì
kuāng hé
kuāng lì
kuāng lǐng
kuāng guō
kuāng jù
kuāng bì
kuāng fú
kuāng shì
kuāng rǎng
kuāng zhì
kuāng wéi
kuāng shān
kuāng fù
kuāng shì
héng lǐng
xiù lǐng
qí lǐng
lí lǐng
jùn lǐng
xiá lǐng
hǎi lǐng
yān lǐng
nán lǐng
yá lǐng
xiù lǐng
hú lǐng
wǔ lǐng
dié lǐng
hè lǐng
xuě lǐng
xuán lǐng
héng lǐng
fēng lǐng
yù lǐng
yún lǐng
qiǎn lǐng
bàn lǐng
yǔ lǐng
cuì lǐng
zān lǐng
zēng lǐng
zhòng lǐng
dà lǐng
fēng lǐng
qióng lǐng
kūn lǐng
cén lǐng
shāng lǐng
gǎng lǐng
kuāng lǐng
mín lǐng
wēi lǐng
fēn lǐng
yā lǐng
jiù lǐng
gōu lǐng
yīn lǐng
zú lǐng
shān lǐng
shā lǐng
fù lǐng
fèng lǐng
méi lǐng
gāng lǐng
dài lǐng
yán lǐng
máo lǐng
chì lǐng
dié lǐng
qín lǐng
mǐn lǐng
guǒ lǐng
yì lǐng
⒈ 江西庐山的别称。
引《梁书·张缵传》：“眄匡岭以踌躇，想霞裳於云仞；流姮娥之逸响，发王子之清韵。”
《陈书·文学传·徐伯阳》：“鄱阳王为江州刺史， 伯阳尝奉使造焉。王率府僚与伯阳登匡岭，置宴，酒酣，命笔赋剧韵二十， 伯阳与祖孙登前成，王赐以奴婢杂物。”
匡kuāng(1)（动）〈书〉纠正：～正｜～谬。(2)（动）〈书〉帮助；救：～助。(3)（动）〈方〉估计：～计｜～算。(4)（动）料(5)（动）（多见于早期白话）：不～。(6)（动）（Kuānɡ）姓。
岭读音：lǐng1.顶上有路可通行的山：一道～。崇山峻～。翻山越～。
2.高大的山脉：南～。秦～。大兴安～。
3.专指大庾岭等五岭：～南。
4.姓。