kuāng nán
kuāng zuò
kuāng fèng
kuāng chì
kuāng shì
kuāng gǔ
kuāng jūn
kuāng zhèng
kuāng xiāng
kuāng yǒng
kuāng ráng
kuāng jū
kuāng yì
kuāng gé
kuāng lǐng
kuāng zàn
kuāng chí
kuāng yán
kuāng bì
kuāng wēi
kuāng zuǒ
kuāng jì
kuāng jì
kuāng yè
kuāng jiàn
kuāng kùn
kuāng jiǎo
kuāng yì
kuāng xié
kuāng wéi
kuāng guó
kuāng là
kuāng fú
kuāng zhěng
kuāng hé
kuāng jiù
kuāng zhèn
kuāng hù
kuāng lì
kuāng zǐ
kuāng yuè
kuāng gǎi
kuāng shān
kuāng chì
kuāng xiāng
kuāng bǔ
kuāng jù
kuāng chì
kuāng shì
kuāng lì
kuāng dǎo
kuāng yì
kuāng shén
kuāng chuáng
kuāng jí
kuāng lì
kuāng zàn
kuāng rén
kuāng sù
kuāng è
kuāng guò
kuāng jì
kuāng lǜ
kuāng rǎng
kuāng zhí
kuāng bèi
kuāng dìng
kuāng shí
kuāng yòu
kuāng shì
kuāng yáo
kuāng sòng
kuāng wèi
kuāng jiū
kuāng piáo
kuāng jiào
kuāng guō
kuāng jiù
kuāng zhèng
kuāng fú
kuāng níng
kuāng bì
kuāng yùn
kuāng wéi
kuāng sú
kuāng bà
kuāng fù
kuāng lú
kuāng yù
kuāng dāng
kuāng zhù
kuāng guī
kuāng jiàn
kuāng suàn
kuāng bì
kuāng làng
kuāng fǔ
kuāng fù
kuāng kuò
kuāng dǐng
kuāng zhì
kuāng miù
kuāng zhèng
yì zuǒ
yíng zuǒ
qū zuǒ
kǒng zuǒ
wáng zuǒ
liáo zuǒ
wǔ zuǒ
fēng zuǒ
liáo zuǒ
yuàn zuǒ
xiāng zuǒ
qīng zuǒ
shuāng zuǒ
lì zuǒ
gàn zuǒ
fú zuǒ
qī zuǒ
fǔ zuǒ
tú zuǒ
mò zuǒ
chén zuǒ
cān zuǒ
jiǎ zuǒ
liáng zuǒ
shàng zuǒ
zàn zuǒ
yì zuǒ
guī zuǒ
pí zuǒ
bǎo zuǒ
jiǔ zuǒ
gāng zuǒ
guān zuǒ
páng zuǒ
tíng zuǒ
yùn zuǒ
chǔ zuǒ
jiàng zuǒ
dì zuǒ
jūn zuǒ
fǔ zuǒ
bīn zuǒ
gàn zuǒ
xián zuǒ
fèng zuǒ
èr zuǒ
xié zuǒ
jùn zuǒ
qiān zuǒ
qǐ zuǒ
kuāng zuǒ
huáng zuǒ
fāng zuǒ
bì zuǒ
shǐ zuǒ
chū zuǒ
bāng zuǒ
cóng zuǒ
⒈ 匡正辅助。
引《后汉书·荀彧传》：“彧明有意数，见汉室崩乱，每怀匡佐之义。”
《敦煌变文集·捉季布变文》：“陛下千金招召收，必能匡佐作忠臣。”
《旧唐书·宦官传·田令孜》：“鑾舆返正， 令孜颇有匡佐之功，时令孜威权振天下。”
明屠隆《綵毫记·为国荐贤》：“﹝李白﹞果是不凡。皇上若聘取来京，必能润色鸿业，匡佐太平。”
匡kuāng(1)（动）〈书〉纠正：～正｜～谬。(2)（动）〈书〉帮助；救：～助。(3)（动）〈方〉估计：～计｜～算。(4)（动）料(5)（动）（多见于早期白话）：不～。(6)（动）（Kuānɡ）姓。
佐读音：zuǒ佐zuǒ(1)（动）辅佐；帮助：～理｜辅～。(2)（名）辅助别人的人：僚～。