kuāng fù
kuāng sù
kuāng xiāng
kuāng xié
kuāng bì
kuāng wéi
kuāng shān
kuāng dāng
kuāng hù
kuāng jì
kuāng lú
kuāng chì
kuāng yǒng
kuāng zuǒ
kuāng yì
kuāng zuò
kuāng bì
kuāng zǐ
kuāng suàn
kuāng guī
kuāng shén
kuāng chì
kuāng bì
kuāng jiù
kuāng shì
kuāng gé
kuāng jūn
kuāng yì
kuāng piáo
kuāng guò
kuāng wèi
kuāng nán
kuāng wéi
kuāng là
kuāng zhèng
kuāng zhí
kuāng yì
kuāng jì
kuāng jū
kuāng ráng
kuāng sú
kuāng jiào
kuāng xiāng
kuāng jiū
kuāng è
kuāng yuè
kuāng fǔ
kuāng shì
kuāng yù
kuāng jiù
kuāng chuáng
kuāng bà
kuāng sòng
kuāng miù
kuāng zàn
kuāng shì
kuāng fù
kuāng yòu
kuāng lì
kuāng lǐng
kuāng zhèng
kuāng fèng
kuāng dìng
kuāng chì
kuāng fú
kuāng zhèn
kuāng rén
kuāng bèi
kuāng níng
kuāng guó
kuāng chí
kuāng lì
kuāng yè
kuāng hé
kuāng yùn
kuāng lì
kuāng kuò
kuāng yáo
kuāng jù
kuāng gǎi
kuāng zhì
kuāng shí
kuāng yán
kuāng rǎng
kuāng jiàn
kuāng kùn
kuāng zhù
kuāng wēi
kuāng zhěng
kuāng gǔ
kuāng jí
kuāng jiǎo
kuāng jì
kuāng bǔ
kuāng jiàn
kuāng guō
kuāng zhèng
kuāng lǜ
kuāng dǎo
kuāng làng
kuāng zàn
kuāng dǐng
kuāng fú
jìng fèng
chéng fèng
ā fèng
gū fèng
lù fèng
shí fèng
gào fèng
yuè fèng
hái fèng
shì fèng
zūn fèng
jī fèng
miàn fèng
yīng fèng
yì fèng
guó fèng
zhī fèng
gòng fèng
zì fèng
tuī fèng
chóng fèng
wèi fèng
huí fèng
bǐng fèng
shùn fèng
jì fèng
chóu fèng
gōng fèng
cān fèng
sì fèng
sì fèng
kuāng fèng
sù fèng
qiàn fèng
qīn fèng
àn fèng
xiàn fèng
lǐ fèng
yíng fèng
pí fèng
qǐng fèng
zī fèng
jī fèng
qiān fèng
zhǎn fèng
shì fèng
jìn fèng
qū fèng
xiū fèng
qǔ fèng
qián fèng
kè fèng
dài fèng
zhān fèng
suí fèng
fù fèng
gòng fèng
xìn fèng
hòu fèng
chǎn fèng
chuán fèng
gòng fèng
zūn fèng
péi fèng
guī fèng
shàng fèng
cháo fèng
zhōu fèng
cháng fèng
zēng fèng
pān fèng
⒈ 辅佐拥戴。
引唐司空图《唐故太子太师致仕卢公神道碑》：“其裔孙又能以大义匡奉，且救诸侯之患，宜其百代滋盛矣。”
匡kuāng(1)（动）〈书〉纠正：～正｜～谬。(2)（动）〈书〉帮助；救：～助。(3)（动）〈方〉估计：～计｜～算。(4)（动）料(5)（动）（多见于早期白话）：不～。(6)（动）（Kuānɡ）姓。
奉读音：fèng奉fèng(1)（动）给；献给（多指对上级或长辈）：～上新书一册。(2)（动）接受（多指上级或长辈）：～到命令。(3)（形）尊重：崇～｜～为圭臬。(4)（名）信仰：素～佛教。(5)（动）侍侯：～养｜侍～。(6)敬辞；用于自己的举动涉及对方时：～托｜～陪｜～劝｜～告。(7)（Fènɡ）姓。