kuāng jū
kuāng bì
kuāng fǔ
kuāng wēi
kuāng là
kuāng yáo
kuāng yè
kuāng zuò
kuāng shí
kuāng gǔ
kuāng jiàn
kuāng fèng
kuāng sù
kuāng jì
kuāng nán
kuāng yòu
kuāng rén
kuāng dìng
kuāng zhí
kuāng fú
kuāng fú
kuāng zhì
kuāng wéi
kuāng piáo
kuāng yì
kuāng jiǎo
kuāng dǎo
kuāng bǔ
kuāng zhèng
kuāng jiàn
kuāng zǐ
kuāng lǜ
kuāng jù
kuāng chì
kuāng níng
kuāng miù
kuāng yuè
kuāng chì
kuāng zhù
kuāng guī
kuāng xiāng
kuāng yán
kuāng chí
kuāng yùn
kuāng sú
kuāng xiāng
kuāng zàn
kuāng jiù
kuāng lú
kuāng guō
kuāng guó
kuāng xié
kuāng shì
kuāng wéi
kuāng làng
kuāng suàn
kuāng hé
kuāng fù
kuāng bà
kuāng jì
kuāng è
kuāng zhèng
kuāng zuǒ
kuāng yì
kuāng kuò
kuāng yì
kuāng dǐng
kuāng wèi
kuāng jì
kuāng jūn
kuāng kùn
kuāng dāng
kuāng bì
kuāng zàn
kuāng lì
kuāng jiù
kuāng zhèng
kuāng lì
kuāng shì
kuāng rǎng
kuāng shì
kuāng gǎi
kuāng jiào
kuāng gé
kuāng bèi
kuāng bì
kuāng shān
kuāng zhèn
kuāng zhěng
kuāng chì
kuāng guò
kuāng shén
kuāng jiū
kuāng sòng
kuāng yù
kuāng chuáng
kuāng ráng
kuāng lì
kuāng lǐng
kuāng yǒng
kuāng hù
kuāng fù
kuāng jí
xiāng bà
èr bà
yā bà
dù bà
xué bà
bān bà
shuǐ bà
wú bà
sǐ bà
tān bà
wǔ bà
héng bà
piān bà
zhēng bà
è bà
háo bà
qiáng bà
shì bà
jiāo bà
wáng bà
shēng bà
mài bà
chēng bà
yú bà
kuāng bà
jí bà
huà bà
lù bà
xiù bà
hú bà
fǎn bà
zá bà
yú bà
qǐ bà
dìng bà
diàn bà
dú bà
fēng bà
bō bà
⒈ 谓匡辅君主，以成霸业。
引《宋书·武帝纪中》：“其在襄王，亦赖匡霸，又命晋文，备物光锡。”
⒉ 辅佐霸主。
引前蜀杜光庭《录异记》卷一：“仪（张仪 ）以不敏，名闻不昭，入秦匡霸，欲翼时君。”
匡kuāng(1)（动）〈书〉纠正：～正｜～谬。(2)（动）〈书〉帮助；救：～助。(3)（动）〈方〉估计：～计｜～算。(4)（动）料(5)（动）（多见于早期白话）：不～。(6)（动）（Kuānɡ）姓。
霸读音：bà霸bà(1)（名）古代诸侯联盟的首领：春秋五～。(2)（名）强横无理、依仗权势压迫人民的人：恶～。(3)（名）指实行霸权主义的国家：反帝反～。(4)（动）霸占：军阀各～一方。(5)姓。