kuāng yuè
kuāng bì
kuāng lú
kuāng kuò
kuāng shān
kuāng shì
kuāng xié
kuāng zhěng
kuāng gǔ
kuāng lì
kuāng jì
kuāng jù
kuāng níng
kuāng wéi
kuāng zǐ
kuāng piáo
kuāng chuáng
kuāng bà
kuāng jiǎo
kuāng zhèng
kuāng fú
kuāng yáo
kuāng zhì
kuāng wēi
kuāng jiào
kuāng yì
kuāng làng
kuāng shén
kuāng jū
kuāng lì
kuāng guò
kuāng yòu
kuāng zhèn
kuāng lǜ
kuāng xiāng
kuāng bèi
kuāng jiàn
kuāng fǔ
kuāng yì
kuāng guó
kuāng sù
kuāng jiù
kuāng fèng
kuāng bì
kuāng jí
kuāng zuò
kuāng yǒng
kuāng zàn
kuāng hù
kuāng jiū
kuāng zhí
kuāng là
kuāng zhèng
kuāng zuǒ
kuāng wéi
kuāng gǎi
kuāng dǐng
kuāng yán
kuāng zhèng
kuāng bì
kuāng jūn
kuāng chì
kuāng dǎo
kuāng ráng
kuāng rén
kuāng chì
kuāng rǎng
kuāng nán
kuāng wèi
kuāng jiàn
kuāng guō
kuāng dāng
kuāng miù
kuāng chí
kuāng gé
kuāng shì
kuāng zàn
kuāng kùn
kuāng fú
kuāng yè
kuāng yì
kuāng chì
kuāng sú
kuāng dìng
kuāng shí
kuāng xiāng
kuāng fù
kuāng jiù
kuāng lì
kuāng yùn
kuāng fù
kuāng yù
kuāng hé
kuāng zhù
kuāng jì
kuāng jì
kuāng lǐng
kuāng guī
kuāng shì
kuāng bǔ
kuāng è
kuāng suàn
kuāng sòng
sì wēi
yuè wēi
pín wēi
jǐ wēi
bī wēi
jiān wēi
jùn wēi
qiào wēi
dǎo wēi
qīng wēi
jiě wēi
bìng wēi
fú wēi
shǒu wēi
zhān wēi
qióng wēi
luàn wēi
zāi wēi
qī wēi
bīn wēi
chí wēi
diàn wēi
diān wēi
dān wēi
fàn wēi
kuāng wēi
qí wēi
lǚ wēi
xuán wēi
jiāo wēi
yuè wēi
hài wēi
luǎn wēi
jīng wēi
jì wēi
xiōng wēi
huái wēi
gū wēi
qī wēi
lín wēi
jiān wēi
gāo wēi
jí wēi
dài wēi
ān wēi
qǐng wēi
xiǎn wēi
jī wēi
xíng wēi
chuí wēi
⒈ 拯救危难。
引晋葛洪《抱朴子·擢才》:“贾谊慷慨怀经国之术,而武夫排之; 子政忠良有匡危之具,而恭、显陷之。”
南朝梁江淹《为萧让太傅扬州牧表》:“卫主寧谓提横流,匡危不足生细民,故小节时显於艰难,大勋无纪乎廊庙。”
《隋书·炀帝纪下》:“军国异容,文武殊用,匡危拯难,则霸德攸兴,化人成俗,则王道斯贵。”
匡kuāng(1)(动)〈书〉纠正:~正|~谬。(2)(动)〈书〉帮助;救:~助。(3)(动)〈方〉估计:~计|~算。(4)(动)料(5)(动)(多见于早期白话):不~。(6)(动)(Kuānɡ)姓。
危读音:wēi危wēi(1)(形)本义:高。(2)(形)危险;不安全:~局|安~。(3)(动)使处于危险境地;损害:~及|~害。(4)(形)指人快要死:病~|垂~。(5)(形)〈书〉高:~楼百尺。(6)(形)〈书〉端正:正襟~坐。(7)(名)二十八宿之一。(8)姓。