chán huì
chán dào
chán liáo
chán guī
chán kǎi
chán lǚ
chán shū
chán jiǎng
chán jū
chán yǐ
chán jì
chán mó
shàn biàn
chán jì
chán jiā
chán chuáng
chán bó
chán guān
chán lǜ
chán guó
chán zǔ
chán zhòng
chán guān
chán hé
chán tíng
chán gōng
chán yǒu
chán ān
shàn gào
chán bǎn
chán huà
shàn huà
chán zuàn
chán zōng
chán nà
chán gēng
chán fáng
chán shòu
chán nà
chán xīn
chán liú
chán fēng
chán zuò
chán chéng
chán qī
chán tiān
chán zhī
chán dēng
chán yuàn
chán sēng
chán jī
chán xué
chán fǎ
chán guǒ
chán jīng
chán hù
chán yī
chán hào
chán gé
chán jiōng
chán shòu
chán jū
chán shì
chán rén
chán sì
chán chú
chán bìng
chán mén
chán lǐ
chán dé
chán zhōng
chán yīn
chán yuán
chán páo
chán yuè
shàn wén
chán shì
chán bǎn
chán jù
chán hé
chán yǔ
chán dài
chán táng
chán shā
chán yuè
shàn wèi
chán niàn
chán zhàng
chán zuò
chán shī
chán tán
chán yì
chán kū
chán cǎo
chán xiào
chán kè
chán fēi
chán tà
shàn dài
qǐn táng
shàng táng
shān táng
zūn táng
tīng táng
xuě táng
zhēn táng
kāi táng
shēng táng
fàn táng
qiū táng
cǎo táng
xià táng
fàn táng
lèi táng
jiē táng
shí táng
xuān táng
yā táng
bì táng
xì táng
yuè táng
míng táng
xī táng
chuān táng
xùn táng
chūn táng
kōng táng
wén táng
diāo táng
guāng táng
chéng táng
fēng táng
guò táng
cháo táng
hòu táng
jīng táng
lán táng
fú táng
shū táng
yù táng
chú táng
zào táng
mù táng
yàn táng
jiōng táng
sì táng
wǎn táng
jiǎng táng
bì táng
gāo táng
hóng táng
dēng táng
xuān táng
zào táng
kěn táng
ná táng
chōng táng
ào táng
chán táng
jīng táng
dōng táng
zhàn táng
diàn táng
kuí táng
lòng táng
fǎ táng
mén táng
juàn táng
diāo táng
bì táng
yù táng
piáo táng
jīn táng
gòu táng
bēi táng
liù táng
chéng táng
lián táng
lí táng
zhōng táng
liáng táng
gōng táng
gē táng
diàn táng
lìng táng
fàng táng
kè táng
zhān táng
lǜ táng
pǎo táng
líng táng
xiāng táng
zhuàn táng
dí táng
nèi táng
huáng táng
chuān táng
zhuàn táng
shén táng
cí táng
bǎi táng
miào táng
yīng táng
lǐ táng
míng tang
dū táng
xué táng
lù táng
fó táng
dāng táng
chōng táng
bì táng
huà táng
fǔ táng
shēn táng
zhān táng
jiā táng
jiào táng
shòu táng
guì táng
jiǎng táng
péi táng
bù táng
qīng táng
mò táng
xiàng táng
hé táng
nuǎn táng
jì táng
shòu táng
nǎi táng
běi táng
hōng táng
wài táng
kǒng táng
èr táng
tíng táng
xū táng
bǐng táng
zhǒng táng
qín táng
líng táng
hōng táng
huā táng
hùn táng
zhèng táng
ná táng
gōng táng
tán táng
sòng táng
cóng táng
pù táng
dà táng
zǎo táng
yá táng
chí táng
tiān táng
zǎo táng
miào táng
jī táng
cí táng
ān táng
tuì táng
xì táng
liàng tang
sān táng
bài táng
huái táng
jīng táng
jìng táng
qīng táng
zhuāng táng
duì táng
shuǐ táng
mǎn táng
lùn táng
cí táng
shì táng
kè táng
huáng táng
pén táng
yì táng
zuò táng
yuán táng
chuí táng
gàn táng
máo táng
zhū táng
禅堂chántáng
(1) 参禅处所;僧堂
例同入禅堂英Zendo;meditation room in a Buddhist monastery⒈ 犹禅房。僧堂。佛徒打坐习静之所。
引《敦煌变文汇录·维摩诘经菩萨品变文》：“会人心，巧言语，争忍空交却迴去。禪堂驱使好祇承，师兄收取天宫女。”
唐萧至忠《荐福寺应制》诗：“香塔鱼山下，禪堂雁水滨。”
《儿女英雄传》第五回：“施主辛苦了。这里不洁浄，污辱众位罢咧。请到禪堂里歇罢。”
在中国禅宗的寺院建筑结构中，专供集体坐禅之场所。在禅堂参禅时，主持和尚会就根器成熟的禅修者，用棒、喝等方法，使其开悟，故禅堂也称为「选佛场」。
1. 佛教指静思：坐禅。参（cān）禅。禅心。禅机（佛教禅宗启发门徒悟道时使用的隐语、比喻以及带有暗示性的动作等）。禅宗。禅定。
2. 特指佛教的：禅师。禅杖。禅林。禅堂。
堂读音：táng堂táng(1)（名）正房：～房｜～屋。(2)（名）专为某种活动用的房屋：会～｜饭～。(3)（名）旧时官府中举行仪式、审讯案件的地方：大～｜祠～。(4)（名）堂房。(5)（名）（量）ɑ）用于成套的家具：一～家具。b）用于分节的课程：一～家具。b）用于分节的课程