chán bìng
chán shòu
chán dài
chán lǚ
chán fēng
chán guǒ
chán jì
chán rén
chán xué
chán yuán
chán zōng
chán guān
shàn gào
chán zǔ
chán tán
chán lǜ
chán liú
chán tíng
chán fēi
chán guān
chán zhōng
chán jī
chán hù
chán shì
chán shā
chán qī
chán tiān
chán jì
shàn dài
chán shī
chán gēng
chán zuàn
chán jū
chán dào
chán yǒu
chán nà
chán jiā
chán huì
chán xiào
chán chú
chán dé
chán huà
chán zuò
chán kǎi
chán jiōng
chán gōng
shàn huà
chán jū
shàn wèi
chán shì
chán hé
chán bǎn
chán tà
chán yì
chán páo
chán cǎo
chán mén
chán liáo
chán yīn
chán zhī
chán yǔ
chán guó
chán dēng
chán mó
shàn biàn
chán yuè
chán zhàng
chán táng
chán zuò
chán sì
chán gé
chán guī
chán jiǎng
chán zhòng
chán lǐ
chán shū
chán hào
chán hé
chán fáng
chán sēng
chán yǐ
chán jù
chán yī
chán kū
chán yuè
chán kè
chán yuàn
chán nà
chán chuáng
chán chéng
chán jīng
chán xīn
chán bó
chán ān
chán niàn
chán shòu
chán bǎn
chán fǎ
shàn wén
gǎi shòu
měi shòu
hán shòu
kān shòu
bō shòu
jiàng shòu
jìn shòu
xuān shòu
chán shòu
liàng shòu
tíng shòu
fēng shòu
xìng shòu
kǒu shòu
yáo shòu
mù shòu
dūn shòu
jiǎng shòu
guǎn shòu
bān shòu
bá shòu
quán shòu
kè shòu
shì shòu
chǒng shòu
bǎn shòu
liú shòu
shén shòu
tuī shòu
zé shòu
bāo shòu
huì shòu
bǎn shòu
bǔ shòu
chuán shòu
bō shòu
qīn shòu
huàn shòu
fù shòu
quán shòu
chú shòu
yí shòu
qiān shòu
jiǎ shòu
fú shòu
jiào shòu
bǐng shòu
bǐng shòu
dǐ shòu
guī shòu
fàn shòu
jìn shòu
lì shòu
héng shòu
chéng shòu
gǎn shòu
diào shòu
zhuān shòu
zhǔ shòu
chì shòu
tè shòu
zhēng shòu
miàn shòu
gào shòu
dōu shòu
gēng shòu
zhǐ shòu
zuǒ shòu
jìng shòu
dàn shòu
shòu shòu
yìn shòu
cè shòu
chāo shòu
⒈ 犹禅让。以帝位让人。参见“禪让”。
引唐刘知几《史通·疑古》：“《汲冢琐语》云：‘ 舜放尧於平阳。’而书云某地有城以囚尧为号。识者凭斯异説，颇以禪授为疑。”
清恽敬《＜李氏三忠事迹考证＞书后》：“可望邀秦王封先发难，大罪一…… 马吉翔等谋画尧舜禪授图，大罪四；改国号，易印文，大罪五。”
1. 佛教指静思：坐禅。参（cān）禅。禅心。禅机（佛教禅宗启发门徒悟道时使用的隐语、比喻以及带有暗示性的动作等）。禅宗。禅定。
2. 特指佛教的：禅师。禅杖。禅林。禅堂。
授读音：shòu授shòu(1)（动）本义：交付；给予（多用于正式或隆重的场合）：交付；给予（多用于正式或隆重的场合）(2)（动）传授；教：讲～｜～课。