jiāo dùn
gé dùn
zhū dùn
dǒu dùn
wāng dùn
jí dùn
bù dùn
kùn dùn
dēng dùn
yú dùn
shěn dùn
tà dùn
tí dùn
zhǔn dùn
huāng dùn
cuān dùn
dì dùn
sù dùn
dòu dùn
yíng dùn
guǎn dùn
yī dùn
pái dùn
zhǐ dùn
wěi dùn
dǎ dùn
cuò dùn
yī dùn
què dùn
nán dùn
tuí dùn
jiāng dùn
láo dùn
guī dùn
zhèn dùn
táo dùn
zhì dùn
méng dùn
zhěng dùn
xuàn dùn
jú dùn
āi dùn
chéng dùn
chuí dùn
duàn dùn
kūn dùn
yì dùn
léi dùn
qīng dùn
gé dùn
huǐ dùn
jì dùn
pū dùn
mián dùn
bò dùn
niú dùn
qián dùn
tuī dùn
hàn dùn
fàng dùn
chuò dùn
jú dùn
bìng dùn
cuò dùn
huī dùn
qǐn dùn
gòng dùn
jìn dùn
diān dùn
péi dùn
cù dùn
lǔ dùn
wú dùn
jìn dùn
ān dùn
pí dùn
wán dùn
bó dùn
hào dùn
wō dùn
zhōng dùn
mò dú
jiā dùn
diāo dùn
jǐn dùn
guān dùn
chè dùn
yáo dùn
tà dùn
qiān dùn
jǐ dùn
fá dùn
chí dùn
fèi dùn
zhì dùn
nú dùn
chén dùn
diē dùn
bà dùn
hào dùn
bù dùn
shuì dùn
shāng dùn
háng dùn
dǎo dùn
tà dùn
yān dùn
mí dùn
⒈ 委顿；疲乏。
引《晋书·刘聪载记》：“吾寝疾惙顿，怪异特甚。”
清蒲松龄《聊斋志异·臙脂》：“﹝臙脂﹞邑邑徘徊，縈念颇苦；渐废饮食，寝疾惙顿。”
疲倦委顿。
1. 忧；忧愁：“心惙怛兮伤悴。”
2. 疲乏：“献之遂不堪暑，气力恒惙。”
3. 意不安。
4. 古通“辍”，停止。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。