mián lì
mián xù
mián zhǐ
mián chán
mián jué
mián yě
mián chóu
mián kuàng
mián yuǎn
mián shàng
mián jǔ
mián chóu
mián lì
mián tàn
mián xiù
mián róu
mián dùn
mián yán
mián yǔ
mián bó
mián jiǎ
mián miǎo
mián wēi
mián bèi
mián bó
mián mì
mián dǔ
mián yào
mián wàng
mián yī
mián lián
mián lì
mián jiǎn
mián qū
mián xuán
mián méng
mián tiān
mián luò
mián bù
mián mián
mián liè
mián róng
mián yǔ
mián zhā
mián mào
mián ruǎn
mián zi
mián huā
mián dié
mián ài
mián gèn
mián chǐ
mián mán
mián zhuì
mián dài
mián luán
mián lián
mián méng
mián yáng
mián mì
mián gé
mián shān
mián ruò
mián gù
mián miǎo
mián jù
mián miǎo
mián cháng
mián táng
mián zuì
mián miǎo
mián chuò
mián ài
mián mì
mián shì
mò dú
bìng dùn
cù dùn
āi dùn
shāng dùn
bò dùn
huǐ dùn
tà dùn
qīng dùn
diān dùn
tuī dùn
què dùn
pū dùn
qián dùn
jí dùn
cuò dùn
niú dùn
kùn dùn
tà dùn
nán dùn
jì dùn
jǐn dùn
táo dùn
yān dùn
lǔ dùn
zhì dùn
hào dùn
háng dùn
dēng dùn
duàn dùn
bù dùn
zhèn dùn
guǎn dùn
chéng dùn
pái dùn
chuí dùn
mí dùn
dì dùn
shěn dùn
zhì dùn
yáo dùn
cuò dùn
jìn dùn
yíng dùn
shuì dùn
jú dùn
diāo dùn
pí dùn
jiā dùn
wú dùn
xuàn dùn
huāng dùn
tí dùn
jǐ dùn
ān dùn
bù dùn
fàng dùn
zhěng dùn
hào dùn
dǎ dùn
hàn dùn
yú dùn
fèi dùn
zhǔn dùn
wán dùn
zhū dùn
mián dùn
chén dùn
chuò dùn
láo dùn
fá dùn
dǎo dùn
zhǐ dùn
qiān dùn
cuān dùn
wāng dùn
bó dùn
gé dùn
jiāng dùn
wěi dùn
guī dùn
huī dùn
méng dùn
bà dùn
jiāo dùn
yì dùn
yī dùn
tuí dùn
chí dùn
kūn dùn
yī dùn
léi dùn
chè dùn
gòng dùn
péi dùn
nú dùn
qǐn dùn
wō dùn
gé dùn
guān dùn
jú dùn
sù dùn
zhōng dùn
jìn dùn
dòu dùn
diē dùn
tà dùn
dǒu dùn
⒈ 亦作“緜顿”。缠绵困顿。久病貌。
引南朝梁刘潜《为南平王让徐州表》：“臣緜顿枕席，动移旬晦，诚恐尺波易流，寸阴难保。”
《新唐书·后妃传下·顺宗庄宪王皇后》：“顺宗即位，疾已緜顿，后侍医药不少怠。”
疾病缠绵困顿。
绵mián(1)（名）丝锦：～绸。(2)（动）绵延：连～。(3)（形）柔软：软～～。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。