kūn dùn
ān dùn
dì dùn
tà dùn
bà dùn
gòng dùn
jì dùn
táo dùn
guǎn dùn
nán dùn
yī dùn
gé dùn
bù dùn
tuī dùn
pū dùn
wán dùn
jǐ dùn
bó dùn
wú dùn
tà dùn
tà dùn
mián dùn
dòu dùn
zhì dùn
jí dùn
huī dùn
wō dùn
guī dùn
chuí dùn
hàn dùn
diāo dùn
jìn dùn
háng dùn
zhōng dùn
dēng dùn
shuì dùn
huǐ dùn
chí dùn
sù dùn
bò dùn
niú dùn
shěn dùn
léi dùn
nú dùn
duàn dùn
lǔ dùn
pái dùn
cuò dùn
āi dùn
kùn dùn
hào dùn
diē dùn
yáo dùn
què dùn
xuàn dùn
yì dùn
yú dùn
fá dùn
wāng dùn
chéng dùn
qīng dùn
shāng dùn
chuò dùn
jú dùn
zhǔn dùn
hào dùn
dǎo dùn
méng dùn
huāng dùn
láo dùn
dǎ dùn
qǐn dùn
guān dùn
bìng dùn
dǒu dùn
jiā dùn
zhěng dùn
chè dùn
jǐn dùn
mí dùn
qián dùn
cuān dùn
zhǐ dùn
yī dùn
yíng dùn
bù dùn
yān dùn
qiān dùn
jiāo dùn
pí dùn
wěi dùn
péi dùn
gé dùn
jìn dùn
tí dùn
zhèn dùn
jiāng dùn
cuò dùn
diān dùn
zhì dùn
chén dùn
zhū dùn
tuí dùn
fàng dùn
cù dùn
jú dùn
mò dú
fèi dùn
⒈ 硬拉；强夺。
引汉桓宽《盐铁论·散不足》：“数幸之郡县，富人以貲佐，贫者筑道旁。其后小者亡逃，大者藏匿；吏捕索掣顿，不以道理。”
《史记·滑稽列传褚少孙论》：“当此之时，公卿大臣皆敬重乳母。乳母家子孙奴从者横暴长安中，当道掣顿人车马，夺人衣服。”
《三国志·魏志·夏侯玄传》：“又干郡之吏，职监诸县，营护党亲，乡邑旧故，如有不副，而因公掣顿，民之困弊，咎生於此。”
晋干宝《搜神记》卷六：“兵马将往收捕，妇女忧愁，踧眉啼哭；吏卒掣顿，折其腰脊，令髻邪倾；虽强语笑，无復气味也。”
⒉ 犹困顿。
掣chè(1)（动）拽；拉：～后腿｜风驰电～。(2)（动）抽；拔：～签｜～回手去。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。