huǐ lín
huǐ báo
huǐ rǔ
huǐ huài
huǐ luò
huǐ chǒu
huǐ chē
huǐ mà
huǐ jìn
huǐ xíng
huǐ bì
huǐ quē
huǐ hài
huǐ tū
huǐ dú
huǐ cì
huǐ dùn
huǐ bì
huǐ jué
huǐ mǒ
huǐ è
huǐ fèi
huǐ dǎ
huǐ bàng
huǐ yuē
huǐ yú
huǐ suì
huǐ liè
huǐ fāng
huǐ shé
huǐ yán
huǐ bài
huǐ yù
huǐ wū
huǐ chǐ
huǐ zǐ
huǐ zì
huǐ diàn
huǐ shāng
huǐ tì
huǐ jǔ
huǐ fú
huǐ huà
huǐ chè
huǐ jí
huǐ zì
huǐ shāng
huǐ jié
huǐ mái
huǐ duǎn
huǐ jūn
huǐ shì
huǐ quē
huǐ sǐ
huǐ cuì
huǐ zé
huǐ miào
huǐ diē
huǐ zōng
huǐ dàng
huǐ yí
huǐ cī
huǐ zhài
huǐ cháo
huǐ mǐn
huǐ bàng
huǐ mù
huǐ fá
huǐ jí
huǐ dǐ
huǐ bāo
huǐ miàn
huǐ jiān
huǐ yì
huǐ chèn
huǐ yán
huǐ xuē
huǐ zǐ
huǐ gé
huǐ yán
huǐ fěi
huǐ zèn
huǐ sǔn
huǐ shàn
huǐ chán
huǐ zhái
huǐ xiào
huǐ lí
huǐ qì
huǐ shàn
huǐ róng
huǐ zī
huǐ zhuāng
huǐ jiā
huǐ miè
huǐ dú
huǐ ruò
huǐ cuì
huǐ chāi
huǐ bìng
dì dùn
zhǐ dùn
háng dùn
chuò dùn
guǎn dùn
wāng dùn
gòng dùn
zhì dùn
bù dùn
nán dùn
bìng dùn
chuí dùn
sù dùn
zhěng dùn
wán dùn
niú dùn
chè dùn
wō dùn
zhǔn dùn
tà dùn
āi dùn
yú dùn
yíng dùn
dǎ dùn
chí dùn
mián dùn
mí dùn
tí dùn
guī dùn
jì dùn
zhōng dùn
shāng dùn
fàng dùn
guān dùn
huāng dùn
jú dùn
kūn dùn
qīng dùn
dēng dùn
cuò dùn
jǐn dùn
chén dùn
léi dùn
diē dùn
qián dùn
táo dùn
duàn dùn
yī dùn
cuān dùn
yáo dùn
zhū dùn
bà dùn
jìn dùn
shěn dùn
qǐn dùn
mò dú
chéng dùn
bù dùn
jiāo dùn
láo dùn
pái dùn
shuì dùn
gé dùn
hào dùn
cuò dùn
tà dùn
yī dùn
cù dùn
méng dùn
hàn dùn
wěi dùn
hào dùn
xuàn dùn
pū dùn
nú dùn
zhèn dùn
diāo dùn
qiān dùn
tuí dùn
jiā dùn
bò dùn
jú dùn
kùn dùn
jí dùn
ān dùn
pí dùn
fá dùn
huǐ dùn
fèi dùn
yì dùn
huī dùn
dǎo dùn
tà dùn
yān dùn
wú dùn
bó dùn
què dùn
zhì dùn
dǒu dùn
diān dùn
tuī dùn
dòu dùn
jìn dùn
lǔ dùn
jǐ dùn
jiāng dùn
gé dùn
péi dùn
⒈ 因居丧过哀而致精神委顿。
引《晋书·王戎传》：“帝谓刘毅曰：‘ 和嶠毁顿过礼，使人忧之。’”
《南史·褚裕之传》：“﹝褚彦回﹞遭所生伤，毁顿不復可识，朞年不盥櫛。”
⒉ 破败，倒坍。
引唐韩愈《祭湘君夫人文》：“祠宇毁顿，凭附之质，丹青之饰，暗昧不圭，不称灵明。”
宋王安石《桂州新城记》：“古者君臣、父子、夫妇、兄弟、朋友之礼失，则夷狄横而窥中国。方是时，中国非无城郭也，卒于陵夷、毁顿、陷灭而不救。”
毁huǐ(1)（动）破坏；糟蹋：～损｜～坏｜～弃｜拆～。(2)（动）烧掉：烧～｜焚～｜销～。(3)（动）毁谤：诋～｜～谤｜～誉。(4)（动）〈方〉把成件的旧东西改成别的东西（多指衣服）：～裤子｜～衣服。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。