tí dùn
gé dùn
háng dùn
diē dùn
chí dùn
yíng dùn
tuí dùn
yáo dùn
dǎ dùn
táo dùn
qiān dùn
kùn dùn
kūn dùn
sù dùn
zhǐ dùn
què dùn
zhōng dùn
dòu dùn
dǎo dùn
āi dùn
jí dùn
jiā dùn
zhěng dùn
pí dùn
mián dùn
qián dùn
ān dùn
méng dùn
bù dùn
hàn dùn
jiāng dùn
dǒu dùn
péi dùn
léi dùn
jiāo dùn
huǐ dùn
bù dùn
yān dùn
zhì dùn
wō dùn
wán dùn
pái dùn
yú dùn
tà dùn
tuī dùn
xuàn dùn
yì dùn
dì dùn
yī dùn
cuān dùn
qǐn dùn
jú dùn
hào dùn
bìng dùn
fàng dùn
jì dùn
chén dùn
shuì dùn
guān dùn
zhǔn dùn
gòng dùn
diāo dùn
chè dùn
mò dú
jú dùn
cuò dùn
nán dùn
qīng dùn
láo dùn
zhì dùn
chéng dùn
yī dùn
huāng dùn
bà dùn
dēng dùn
gé dùn
lǔ dùn
fá dùn
jǐ dùn
duàn dùn
nú dùn
huī dùn
tà dùn
guī dùn
pū dùn
cuò dùn
shāng dùn
niú dùn
jìn dùn
zhū dùn
tà dùn
fèi dùn
cù dùn
wěi dùn
shěn dùn
diān dùn
jìn dùn
wú dùn
wāng dùn
chuò dùn
zhèn dùn
jǐn dùn
bò dùn
chuí dùn
hào dùn
mí dùn
bó dùn
guǎn dùn
动摇。
北周庾信《枯树赋》：“或低垂於霜露，或撼顿於风烟。”
指动荡困顿。
唐韩愈《祭女挐女文》：“天雪冰寒，伤汝羸肌。撼顿险阻，不得少息。” 宋曾巩《抚州颜鲁公祠堂记》：“维歷忤大奸，颠跌撼顿至于七八，而终始不以死生祸福为秋毫顾虑。”
摇动。
撼hàn（动）摇；摇动。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。